Hebben dromen je iets te vertellen? Laatst kwam er iets in mijn gedachten wat ik nodig had voor mijn werk. Je kunt soms denken dat het werk onder je handen afbrandt, maar toch heb je hulpmiddelen gekregen om te gebruiken in je werk. En die middelen hebben soms meer waarde dan je denkt.

Het kan zijn dat er niets meer over is van je dromen en idealen, omdat de realiteit je inhaalt. Als je niet weet hoe te handelen in bepaalde omstandigheden, is het altijd goed om te vertrouwen vanuit je onderbuik. En om raad te vragen aan anderen. Een ‘veelheid van raadgevers’ heb je nodig om iets tot stand te brengen. Misschien duurt het daarom zo lang voordat er iets van de grond komt. Het zijn er nog niet genoeg.

Deze week ben ik verder gegaan met een naaiwerk. Het moet gewoon recht. En al kun je er lang tegen aankijken of onvoldoende tijd hebben om eraan te beginnen …. Soms moet je gewoon aanvangen. En dan ontvouwt het zich allemaal vanzelf. Een berekening maken is niet zo gemakkelijk als je het niet dagelijks doet. Feitelijk moet je het vaker doen; dan gaat het ook meer vanzelf.

Soms denk je dat je moet opboksen tegen de ‘groten der aarde’, maar wellicht moet je maar gewoon beginnen. Oftewel: doorgaan! Vaak wil ik wat meer ruimte om alles goed door te meten in alle rust. Je komt achter dingen als je aan de slag gaat. En dan is het mogelijk niet perfect (want je weet natuurlijk hoe het moet), dan dat je ze gedaan hebt. In dit geval vind ik het niet zo erg; niet alles hoeft gezien te worden.

Ja, ik had het heel anders moeten aanpakken, met name aan een grotere tafel (wat ik nodig had). Maar eerst de kosten berekenen.

De zin kwam ik onlangs tegen in een blog van iemand die is vertrokken naar Oostenrijk. In een oord waar zij met haar gezin past. ‘De verte roept’ is ook een titel van een streekroman die ik jaren geleden heb gelezen. Het verhaal gaat over een boerenzoon die vertrekt naar Indonesië en hij vindt daar de liefde van zijn leven. Bewonderenswaardig hoe iemand zijn (of haar) passie volgt in de zoektocht naar geluk.

Het is misschien ook een verlangen naar een beter leven dat mensen in gang zet om te verhuizen c.q. emigreren. Het is goed om daar af en toe bij stil te staan; wij, ‘achterblijvers’ zijn er ook nog.

Maar wat te doen als je nog energie hebt en enthousiast bent om te vertrekken? Of wanneer je vaardigheden en kracht hebt om werk uit te voeren? Kun je dat beter op een andere plek doen of kun je beter blijven en ‘roeien met de riemen die je hebt’? Je weet wat je hebt en vaak is het ook goed om vast te houden wat je hebt. Je neemt het namelijk mee in je verdere leven.

Deze week is ook de Slag om Arnhem herdacht, onderdeel van Operatie Market Garden. Oorlog is hard werken; dat kunnen we wel vaststellen. Het is goed om te herdenken, het geeft ruimte om met elkaar hierover te praten. Ook is het indrukwekkend de vliegtuigen te zien die overvliegen; het blijft elk jaar toch een bijzonder moment.

Gedurende het werk is het mogelijk om stil te staan bij degenen die hun leven lieten tijdens deze operatie, de offers die gebracht werden en – met name – ook de leiding die betrokken was bij het maken, goedkeuren en uitvoeren van de plannen.

Niet alle plannen in het leven zijn oorlogsplannen. Er bestaan ook bedrijfsplannen.

Is het zo, dat de verte roept?

De week begon met het lezen van een stukje uit een periodiek. Daar werd ik weer eens stilgezet bij het fenomeen ‘tegenslag’. Blijde gebeurtenissen zie je vaak aankomen; je kunt dan het een en ander plannen e.a.

Tegenslag komt vaak onverwachts, ‘als een dief in de nacht’ – en – zoals de schrijver schreef: ‘als een donderslag bij heldere hemel.’ Het kan jaren duren voordat e.e.a. zich herstelt; vaak herstelt het zich niet meer. Dat is een periode van afwachten, accepteren, hopen en dan het hele proces opnieuw in. Uiteindelijk kom je bij een soort ‘berusting’ dat dit het dan is wat het is. In een ander tijdschrift las ik een verhaal over een boerenfamilie die met hun bedrijf geen kant meer op konden. Ze konden niet groeien, niet afbouwen…… dan blijft er een ding over wat je wilt en dat is: rust.

Het was een verademing om dat te lezen. Als je niet weet hoe je in de toekomst verder moet, kunnen dingen je soms weleens aanvliegen. Wat een opluchting is het dan als je kunt lezen dat het enige wat wenselijk is, rust is. Het zette weer aan tot relativeren. En dat was met de temperaturen van de afgelopen week niet zo erg.

Het kan zo warm zijn dat je tot niet veel meer in staat blijkt te zijn dan binnen te blijven.

Wat wordt er toch veel geschreven en wat is de keuze groot om uit te zoeken wat je wilt lezen. Gelukkig mogen we dat allemaal zelf bepalen, al is er tot een bepaalde leeftijd een leerplicht. Dan moet je wel iets gemeenschappelijks lezen. Maar dat geeft ook een verbinding.

Een stukje uit een periodiek. …….

Ook heb ik nog enig werk mogen doen omtrent naaien; het zet je toch weer in beweging. En er komen nieuwe ideeën.

De instrumenten zijn gepakt. Ik ben de week begonnen met het bijknippen van de struikjes aan de voorkant van het huis, zodat dit geheel weer binnen de perken valt.

Na de korte ‘vacare’ in Normandië was het weer opstarten geblazen. Dat ging niet langzaam aan – dat zou prettig geweest zijn. Na een dag van rust en bijkomen van de vakantie was het opruimen geblazen. De boel wegwerken en opnieuw aan de slag.

Ik heb de instrumenten weer gepakt om een naaiklusje uit te voeren. Tevens heb ik een aandeel gehad in het verwerken van een kwetsenoogst. Dat nam pakweg twee dagen in beslag en nu is de storm wat gaan liggen. We zijn in een iets gematigder weer terechtgekomen.

Mijn handen waren dusdanig aangetast van het verwerken van vruchten dat ze er niet meer goed toonbaar waren, vond ik. Een oud wondje wat ik onlangs had opgelopen speelde iets op. Feit is dat je verder moet en de zaak niet op z’n beloop kunt laten. ik bedacht me dat er nog latex handschoenen in huis waren; die kon ik aantrekken. Ja, ik kan me schuldig voelen dat de zaken er zo voorstonden, maar heb geaccepteerd dat het zo was. Er was begrip en meeleven; dat is goed voor de mens.

Tijdens onze vakantie in Normandië hebben we enkele ‘hotspots’ bezocht en dan is er niet meer veel tijd om de nabije omgeving meer te ontdekken. Zo heb ik helaas geen foto kunnen maken van koeien in het landschap of een stoffenwinkel kunnen bezoeken in de omgeving. Wel hebben we een kringloopwinkel bezocht, maar interessante handwerkspullen heb ik niet kunnen ontdekken. Het gaat daar al net zo als hier.

De storm is weer gaan liggen en we gaan zo de zondag in. De instrumenten zijn gepakt. Het is toch wel goed dat er werkhandschoenen zijn.

Heel veel dingen kun je niet organiseren; die zijn er gewoon.

Zo gaat dat ook met een planning maken van de dag. Het is mogelijk om iets om iets graag te willen, maar je kunt er ook rekening mee houden dat iets te ambitieus kan zijn. En je moet rekening houden met anderen.

We hebben weer een verjaardag gevierd; dat geeft opnieuw orde op zaken. En dat is goed. Vanuit dat gegeven kun je weer verder bouwen.

Ik heb even teruggekeken op het naaiwerk van de afgelopen week. Het is goed om je gedachten over sommige dingen te laten gaan en bij het feit waarom mensen de keuzes maken die ze maken. Veel dingen worden ingewikkeld gemaakt, terwijl feitelijk de juiste stof de basis is van het naai- of verstelwerk. Met een passende stof kun je een mooi kledingstuk gaan maken, terwijl het kledingstuk niet eens zo ingewikkeld hoeft te zijn. Veel franjes zijn overbodig. Zoek het liever in een mooie stof met passende accessoires, lijkt me zo.

De tijd kan je van alles wijsmaken, maar basisprincipes blijven er altijd. Voor veel dingen wordt een tijdsbestek berekend en dat is ook goed om verder te komen. Maar ik mag ook wel concluderen dat een hoeveelheid tijd niet absoluut is. Vaak steek je eigen tijd in een product, terwijl een ander met de eer gaat strijken. Misschien, omdat het bijvoorbeeld ‘goedkoop’ is. Ja, ik geloof uiteindelijk dat ik wel krijg wat ik nodig heb, al is het niet eenvoudig.

Van heel veel dingen kun je ook genieten. Bijvoorbeeld van de vlinders in de tuin die ‘ronddartelen’, maar misschien zijn ze gewoon wel aan het werk. Het is soms leuk om vlinders bezig te zien. Er zit zoveel herkenning in de natuur en vaak kun je genieten van de kleine dingen. Gelukkig.

Het was een liedje dat ik onlangs hoorde met deze titel: ‘Verder valt het wel mee’. Ja, zo gaan wij vaak met elkaar om en – misschien – met ons werk. We slepen ons erdoorheen en de hobbels nemen we zoals ze komen.

Ik vond het wel grappig om dat te vernemen. Deze week ben ik verdergegaan met een opdracht. Ik weet nog niet of ik boven mezelf ga uitstijgen, zoals sommige anderen doen. Soms lijkt het alsof ik een heel nieuw kledingstuk maak. En dat was goed om te doen. Gewoon iets doen vanuit je overtuiging en dan een goed werk neerzetten.

Soms kun je de lat hoog leggen en teleurgesteld raken in jezelf dat iets anders heeft uitgepakt dan je van tevoren had bedacht. Zo nu en dan wordt ook schijnbaar het onmogelijke gevraagd voor de prijs die is vastgesteld. Je kunt nu eenmaal niet iets onhaalbaars doen. ‘En dan moet het maar zoals het gaat.’ Dus lever je erop in.

Dat inleveren gebeurt trouwens wel vaker. Zo heb ik ook mijn recht gehaald in een bepaalde gelegenheid waar beloftes gedaan werden die niet werden waargemaakt. Op papier kunnen ze iets beloven, maar de praktijk wijst soms iets anders uit. Dan is het goed de zaak recht te zetten.

Ik ben ook een ochtend naar buiten geweest. De paden op en de velden in. De velden waren niet uitgestrekt maar voor mij genoeg om een bepaalde hoeveelheid bramen in te slaan. Heerlijk om gewoon lekker weer eens buiten bezig te zijn. Het is goed voor de mens om dat te doen. En het levert ook nog niets nuttigs op. Misschien moet het daar maar op uitdraaien: ‘het nuttige met het aangename te verenigen’. Dan levert het ook iets op en daar kun je dan verder mee.

En verder valt het wel mee.

 

Het is goed beginnen ’s ochtends met naaiwerk. Met het regenachtige weer op de achtergrond kunnen de eerste meters weer gemaakt worden. Want dat moet er gebeuren: ‘meters maken’. En in combinatie met huis houden zijn de ochtenduren het sterkst.

Strikt genomen investeer je altijd meer tijd in naaiwerk dan het oplevert. Het moet voor een zo laag mogelijke prijs – soms – en dan lijd je er verlies op. Net als in de landbouw. Maar mensen werken over het algemeen niet omdat het ‘iets moet opleveren’, maar omdat het leuk is. En mocht het werk niet meer naar wens zijn, dan adviseer ik je om zo spoedig mogelijk iets anders te gaan doen.

Een advies wat ik ongeveer 15 jaar geleden ook kreeg. Ik had geen idee wat de betreffende persoon ermee bedoelde, maar ik denk dat ze wel zag dat ik niet meer gelukkig was in mijn baan. En dat ‘geluk zoeken’ heb ik de afgelopen tijd weer gevonden.

Geluk. Het kost niets, maar het levert het meeste op. Net als de landbouw. Daar gaat het groeiproces vanzelf met de juiste klimatologische omstandigheden; we hoeven er niets aan toe te voegen. Vaak doen we dat wel met en in ons werk; daar gaat het verlies in zitten.

Verliezen doen we toch. Dus zit daar maar niet over in en maak het beste ervan.

Ja, het is toch wel leuk om werk af te leveren wat gewaardeerd wordt. En dan is het een proces om te ontdekken hoever je gaan kunt. Of, wat vindt de klant acceptabel? Ik merk wel dat je zelf best wat in naaiwerk kunt leggen mits de tijd beschikbaar is. Niet altijd is dat zo, maar deze week waren er momenten dat ik rustig door kon werken aan mijn opdrachten.

Het is goed beginnen in de ochtend. En een voordeel: ik hoef het huis niet uit.

 

 

Dat is de intentie. Hierbij worden altijd fouten gemaakt; het leven is nu eenmaal ‘vallen en opstaan’. Toch valt hier niet lichtvaardig over te denken. En dan toch moet je proberen om door te gaan.

Sommige crises duren lang; erg lang. Je kunt daarbij denken aan een schuldvraag. Maar zolang die vraag niet geformuleerd of gesteld wordt, kan deze ook niet beantwoord worden.

Het is daarom zaak goed voor jezelf te zorgen. Op maandagochtend heb ik de week afgetrapt en ben eerst naar buiten gegaan om in de tuin te gaan werken.  Enige beweging en buiten zijn is goed, ook voor het mentaal welbevinden. Ja, ik zeg weleens dat ik graag meer tuin zou willen hebben; maar misschien wordt het leven c.q. de wereld dan wel minder vol. We gaan het zien.

Zo nu en dan is het goed om nieuwe wegen in te slaan. Het kan een aarzeling zijn, maar als je ergens al langer tegenaan hikt, is het goed om licht op de zaak te krijgen. Dus ben ik benieuwd wat het vervolg wordt.

Het was prettig om deze week weer eens op de fiets naar de stad te gaan en een markt te bezoeken. Ik heb weer enig werk geordend en het is leuk om met mensen in gesprek te gaan. Dat kost ook tijd en energie, maar het is goed om er voor elkaar te zijn. Feitelijk is dat ook genieten, gezelligheid. En gezelligheid kent daadwerkelijk geen tijd. Zo heb ik dan deze week ook een beetje vakantie gehouden. Dat is het voordeel van ‘eigen baas zijn’: je hoeft misschien niet zoveel te plannen.

Je hoeft niet teveel te doen in het leven; het moet ook gezellig blijven. Ook dan is het proberen om door te gaan.

Het kan gebeuren dat je iets in de schoenen krijgt geschoven. Misschien geeft de een het door aan de ander, maar zulke klanten ben je liever kwijt dan rijk. Die je een valse start geven.

‘’Waarom doen we dit elkaar aan?” Ik moest eraan denken en het was een vraag van een oud-collega inzake een economisch-maatschappelijk probleem in Nederland. Ik heb geen oplossing voor dit probleem. Of: “Moeten we wel in problemen blijven denken?”

Komt niet alles zomaar op je pad? Het antwoord is even gemakkelijk als de vraag stellen. Het leven is vaak ook niet eenvoudig en er zijn allerlei voorzieningen die het leven in een bepaalde ‘vaart’ duwen. Vaak noemen we dit ‘welvaart’; we hopen natuurlijk ook dat het de goede kant opgaat c.q. dat het ‘wel vaart’.

Dat blijft een wens voor iedereen en misschien is het ook wel de focus die je moet aanbrengen in je leven. Het ‘wel varen’. Dat is vaak niet gemakkelijk en soms meer geluk dan wijsheid. Misschien moeten we het daarvan ook hebben. Er zijn enkele waarden die een houvast bieden, maar dit hoeft niet gepaard te gaan met welvaart. Toch heb ik in het verleden een keer gehoord dat het goed kan gaan. Blijkbaar ook zonder enorme welvaart.

Of zit er nog iets anders achter? Het was leuk deze week enkele opdrachten af te ronden; ook zit er wel een discipline achter. De temperaturen buiten zijn iets gedaald en dat heeft dan ook weer gevolgen in de keuzes die je maakt in je werk.

En als mensen je een valse start geven, wordt niemand vrolijk.

Eigenlijk kan het me niet schelen; ‘ze doen maar’. Het leven gaat toch wel verder. Misschien hebben we allemaal een valse start in het leven en proberen we het beste ervan te maken. In elk geval is het morgen ‘rustdag’.

In die nacht waar niemand slapen kan, is de knop volledig omgedraaid. Het is een zin uit een verhaal dat ik onlangs hoorde en het lijkt erop dat dit is gebeurd vorige week.

We weten niet wat er op ons staat te wachten in het leven; veel mensen speculeren het een en ander – net zoals ze dat op de beurs zouden doen als ze geld hadden – maar niemand weet de uitkomst.

Het principe dat je als je van iemands brood eet, zijn/haar woord spreekt, klopt wel. Zo heb ik de afgelopen week iets gemaakt op een vrije dag – ik gun mezelf een keer per week een dag vrij. Soms wel vaker, want er is altijd wat te doen.

En dan ben ik blij dat qua temperatuur enigszins is afgekoeld, want werken in de ochtendhitte is niet altijd aangenaam op enkele vierkante meters. In huis; binnen. Ja, ik zal er ook wel aan moeten wennen dat ik veel tijd van mijn leven binnen zal slijten; het is mij gegeven.

Het was leuk dat ik deze week met iemand ‘Le Quartorze Juillet’ kon vieren. Ik merk dat ik niet ben van al die liedjes die erbij horen (ken ik niet) maar een feestje is altijd goed, natuurlijk. Dan merk ik dat ik zelf toch meer ‘anti-revolutionair’ ben; het hoeft allemaal niet zo. Of toch wel?

Nee, in mijn optiek is het: ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’.

In die nacht. …… Het waren vaak warme nachten de laatste tijd. Tijd genoeg om na te denken. Gelukkig komt er nu enige afkoeling, want met dat warme weer valt misschien niet zo goed te leven. Of juist wel?

Ik ben voornemens binnenkort de boeken in te duiken over coupeverwerking; een interessant vak. Opfrissen van enige kennis is niet verkeerd en wellicht nuttig.