Auteur: Anke Tijssen-Elferdink

Vorige week was hier een bijzondere week. We kregen een logé in het kader van een uitwisseling van school en dan gaat het allemaal anders. Soms moet je dan door de hitte heen. Mijn naaiwerkzaamheden werden in een meer beperkte ruimte teruggebracht en op andere fronten moest ik me ook behelpen.

We worden er niet slechter van. Het is goed om te delen met de ander met wat je hebt en ook de ontmoeting met de ander moet doorgaan. In deze tijden van verdergaande informatisering – ook op sociaal gebied – kunnen dit soort ontmoetingen schaarser worden. Het is dan mooi dat je in bepaalde geledingen iets met elkaar kunt uitwisselen. Het leek vorige week wel alsof ik een nieuwe jas aangemeten kreeg. Niet verkeerd.

Ook was er een andere dag. Er was een overlijden van een zangeres dat doordrong in al mijn vezels. Onbewust hebben mensen – ook beroemde – blijkbaar veel invloed in je leven c.q. iets te zeggen. Er is al veel over geschreven en iemand leeft verder. Laten we maar dankbaar zijn met de erfenis die mensen nalaten. Niet alle erfenissen zijn positief, maar uiteindelijk krijg je respect voor de keuzes die mensen maken en bouwt het je op.

Door de hitte heen. Soms heb je geen andere manier om verder te komen. Het is goed om op te staan en lachend je werk te doen. En recht te doen aan de ander.

Veel blijft verborgen deze wereld, maar als je je uitspreekt kom je verder. Soms kun je niet anders en moet je het doen. Opstaan voor jezelf en voor de ander.

We hebben een paar mooie Pinksterdagen mogen beleven. Hier was het bijkomen van de afgelopen week. Gistermiddag ben ik gaan fietsen. Naar buiten; dingen ordenen en genieten van het mooie weer, de natuur en de indrukwekkende stedenbouw!

‘Beter een vogel in de hand dan tien in de lucht.’ Oftewel: beter iets dan niets. Ik loop al enkele dagen rond met deze gedachten.

Daarbij heb ik me afgevraagd waarom ik dit toch doe? De verdiensten zijn vaak ‘minimaal’, de investering des te meer ….. en je moet verder. Hierbij  weet je niet wat er allemaal op je pad komt; je kunt maar beter iets om handen hebben dan niets. Ik hoop dat mijn klanten het waarderen.

De vorige week was aan het einde een drukke periode waarbij iets zinnigs schrijven niet meer op z’n plaats was. Je hebt van die dagen dat je voor Jan en alleman klaar moet staan en alsof je voor een deel in de ‘battlespeed’-modus verder moet.

Waarom leggen wij ons dat soort dingen toch altijd op?

Het is wel fijn dat ik niet beperkt wordt in mijn werkzaamheden. Al vind ik dat soms van wel; toch mag ik dankbaar zijn dat ik de ruimte heb en krijg om mijn werk gestalte te geven.

Dan is het ook leuk om iets nieuws te gaan doen. Het schijnt dat je wel iets mag uitproberen en als het bij je past om iets ‘nieuws’ op te pakken, waarom zou je het dan laten? Er worden ook fouten gemaakt. Dan moet je terug naar het begin en alles opnieuw opbouwen.

Het kan ook zijn dat je zoekt naar een beter bestaan en dat je gelokt wordt om elders te gaan wonen. Bij mij is dat nog niet het geval. Ik heb zo mijn wensen, maar ‘de lokroep’ is nog niet daar.

Een vogel in de hand. Het is iets.

Nu gaan we verder de nieuwe week in. Het kon weleens een week met verrassingen worden. Ja, waarom ook niet?

Het is maar goed dat we niet alles van tevoren weten. …….

Enige tijd geleden alweer was het Koningsdag en dat was een dag om niet eens stil te staan bij al de wereldproblemen die we moeten oplossen en wat ons toch niet lukt. Gewoon een dag feestvieren en vrij handelen. Dat past waarschijnlijk wel bij ons land en bij ons mensen.

Ik hoorde van hem dat hij wil voortbouwen op de traditie. Een traditie is om te werken; een gebruik dat van de ene generatie wordt doorgegeven aan de andere. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat je in een baan blijft. Het is een goede gewoonte om je in te zetten voor de ander, je talenten en vaardigheden inzetten om geld te verdienen.

Een dagje ontspanning past daar zo af en toe ook tussen. Nu het mooier weer wordt, was het leuk om erop uit te trekken. Naar buiten, ‘de paden op, de lanen in’. Het is genieten van al de bloemenpracht die omhoog schiet uit de grond.

Deze week heb ik tijdens een fietstocht enkele takken fluitenkruid geplukt en deze thuis op de vaas gezet. Het was even genieten; die beleving kan de mens al goed doen.

Dat valt ook onder ‘vrij handelen’. Zelf weten wat je doet en ook zelf bepalen op welk tijdstip je een klus gaat uitvoeren.

Het kan zijn dat er zomaar een trap geschuurd wordt. Dingen kunnen dan door elkaar heenlopen. Toch mag ik dankbaar zijn dat er gewoon ruimte is om werk gestalte te geven.

Ik denk dat we daar met z’n allen mee verder moeten. Ons werk gestalte geven. Daarbij kan het goed zijn af en toe iets nieuws te proberen en kijken hoe dat gaat uitpakken. Hierbij hoef je niet van gebaande paden af te wijken.

Een dag feestvieren en vrij handelen. Twee elementen die bij elkaar kunnen passen in het leven.

 

De beste besluiten worden in onwetendheid genomen. Dat begreep ik onlangs toen ik aan het lezen was.

We krijgen veel mee in het leven en adviezen van mensen kunnen op een bepaald moment weer terugkomen in je geheugen. Daar kun je het beste maar naar luisteren. Net zoals je dat destijds gedaan hebt. Het is bijzonder hoe dat werkt.

Wellicht heeft het te maken met het feit dat ik de afgelopen week een gesprek had waar enige gemeenschappelijkheid naar voren kwam. Toch heeft elk van ons zijn/haar eigen keuze gemaakt met bijbehorende motivatie. Je kunt de motivatie van een ander niet wegen, denk ik. Ieder maakt zijn/haar eigen keuzes in het leven met achterliggende gedachten. Zelfs die gedachten van de ander zijn onpeilbaar. Ze zijn er gewoon.

Mensen zijn vaak wel eerlijk tegen je. Of ze dat zijn vanuit hun professie of vanuit vriendschap; eerlijkheid duurt het langst.

Deze week heb ik een bijzonder product gemaakt, al zeg ik het zelf. Soms (of vaak) mag ik een beetje improviseren en dat heb ik dan nu ook maar gedaan. Ik hoop dat het kwalitatief voldoet; het is geen coupeusewerkstuk. Maar toch leuk dat je vaardigheden die je leert tijdens een opleiding kunt toepassen in ander werk. Kwaliteit leveren is belangrijk. En af en toe een beetje elegantie toevoegen geeft meerwaarde.

De week is snel gegaan; ik ben dankbaar dat ik geen tegenslagen in mijn werk heb hoeven ervaren. Tegenslagen incasseren is een ‘must’, maar het naaiwerk heb ik naar behoren kunnen afronden.

Zolang je verder kunt, ga je verder. Vandaag was het een goede dag om in de tuin te werken. Dus laat de regen nu maar komen; dat is goed voor de natuur.

De beste besluiten worden in onwetendheid genomen. Misschien is dat ook maar het beste; de rest volgt vanzelf.

Dat hoorde ik ze laatst zeggen: ‘Er is geen plan.’ Vaak krijg je iets toebedeeld waar niet echt een plan achter zit; je zit ermee en je moet er mee verder. Is het erg als er geen plan is?

Ik weet het niet.

Het is goed om de zaak ‘over te geven’; niet zelf de uiteindelijke regie willen bewaren als het niet duidelijk is. Ook de regie pakken als het nodig is en als het kan. Vaak komt van het een het ander als je bepaalde keuzes maakt. En zo kom je ook verder.

Onlangs ben ik met o.a. enkele vriendinnen naar een kringloopwinkel geweest. Het is leuk om af en toe te neuzen in dat soort zaken om iets te ontdekken wat je nog zou kunnen gebruiken of wat bij je past. Er zijn zeker spullen met herkenning en je kunt er iets vinden dat past bij je stijl of een ding waarop je verder wilt borduren. Deze producten zijn niet altijd beschikbaar in een reguliere winkel.

Langzamerhand ben ik maar weer begonnen met produceren. Een startproject vanuit een leuk idee heb ik uitgewerkt. Het is nu klaar en het gaat de verkoop in. Misschien vindt iemand het leuk. Ook ga ik iets meer aandacht besteden aan de verzending van artikelen via de webshop. Op het vlak van e-commerce valt mogelijk enige winst te halen. Steeds meer wordt er digitaal gewinkeld en als het kan, wil ik daarin meegaan. En dat kan zeker.

Ook heb ik een kleine stap gezet inzake communicatiemateriaal. Het zijn maar kleine stapjes, maar er is nu meer rust in huis om een vervolg te geven aan activiteiten. En het beste is om veranderingen toe te laten.

Er is geen plan. Nee, er is nog geen ondernemingsplan.

Ondertussen merk ik ook dat vanzelf iets kan ontstaan.

Het is onlangs gezegd en geschreven: ‘Ondernemers moeten werken aan oplossingen en zorgen dat ze geld verdienen!’. Dat was voor mij wel even weer een ‘hart onder de riem’.  Ik heb nu geen problemen die moeten worden opgelost. Het is goed om erbij bepaald te worden dat er gewerkt moet worden.

‘En als er niet meer gewerkt kan worden, dan moet er gezorgd worden.’

Het moet allemaal wel blijven passen en soms merk ik dat ik een vraag krijg waarbij ik wel heel veel moet gaan investeren. Uiteindelijk is het niets meer geworden, denk ik. De klant zal wel een juist voorgevoel hebben gehad.

Ik denk dat het goed is dat we met z’n allen ons land beter maken, maar ‘bij je leest blijven’ is ook een ding. Het is goed om een tweede mijl mee te gaan, maar op langer termijn misschien niet haalbaar. Dan is dat ook goed om naar de klant te communiceren, indien nodig.

Mensen kunnen leuke ideeën met zich meebrengen die verder uitgewerkt kunnen worden.

Op tijd stoppen is ook goed om tijd te nemen voor ontspanning. Ik ben al enige tijd begonnen met werken met zijde en katoen. Een bijzondere combinatie – al zeg ik het zelf. In elk geval niet een die vaak voorkomt. Dat doe ik rustig aan, want ik wil dat het product goed wordt afgerond. Daarbij moet – of kan ik – constateren dat er soms erg ad hoc gereageerd en gehandeld wordt in mijn naaste omgeving. Het beste is dan ook om bij de dag te leven en zien wat er komt. Dan ben je ook flexibel.

Dus wanneer mijn producten (project) klaar is? ……… Ik kan het u niet vertellen. Feit is dat het ook prettig is enige tijd voor jezelf te hebben om tot rust te komen.

Ondernemers moeten werken. ……..

Soms weet je niet welke prijs je moet vragen voor een product. En weet je niet wie je hierbij gaat helpen. Dan blijft het stil. Je weet ook nog niet of de betreffende partij met je verder wil. En je wilt niet te weinig verdienen. …. Over het zwijgen.

Ja, ik ben maar even naar buiten gegaan. De zinnen verzetten. Je kunt al het geld van de wereld vragen c.q. verdienen, maar je weet niet of je een opdracht binnensleept. En dan moet het vooral meer worden voor dezelfde prijs. Ik heb gevraagd om een voorstel. Dat heb ik niet weer gezien, dus laat ik het rusten.

Geen voorstel, geen prijsopgave.

Het is goed om ergens in te schikken, maar als er geen voorstel komt, kan ik ook niet reageren. Ook heb ik geen antwoord gekregen. De klant kan een gesloten boek lijken en je kunt worstelen met allerlei vragen.

We kunnen blijven vasthouden aan het feit dat het de bedoeling is en onze weg vervolgen. Daden spreken luider dan woorden en we hebben ruimte in ons leven om zelf keuzes te maken. Het kan zijn dat de keuzevrijheid niet erg groot is, maar ze is er wel.

Het is goed om te zwijgen. Het kan je sterker maken en je blijft dicht bij jezelf. Zo kun je bij jezelf afvragen of je gaat voor dat wat waar is. Onze redenaties hebben niet zoveel om het lijf; veel is en wordt overdreven.

Mensen om me heen (familieleden) hebben geholpen met de website en -shop. Een aantal dingen waren ‘outdated’ (een mooi woord) en zo kan ik het geheel misschien nieuw leven inblazen. Vanwege al de werkzaamheden en omstandigheden van de afgelopen jaren is er weinig geïnvesteerd in het bedrijf en daaruit volgen consequenties.

We gaan door. Ik zou niet weten wat anders.

Hier werd ik onlangs bij bepaald: ‘Op je post blijven.’ Het komt doordat er een bepaalde gebeurtenis in het leven heeft plaatsgevonden, waarbij ik in een bepaalde positie ben terechtgekomen. De gevolgtrekking hieruit is: ‘Op je post blijven!’

Dat vond ik wel een redelijke conclusie.

Daarbij ben ik in de gelegenheid dat ik nu meer kan lezen over ondernemers en hun (naai)vaardigheden. Ook heb ik me weer eens gebogen over mijn website en de activiteiten die er rondom plaatsvinden.

En het leuke is dat ik ook weer meer ben begonnen met naaien. Ik zat nog in een sollicitatietraject – solliciteren betekent dat je in een betere positie wilt terechtkomen – en had daarbij minder tijd voor naaiwerkzaamheden. Blijkbaar is de plek die ik nu heb goed. Dan is het ook leuk om weer iets voor een ander te kunnen betekenen en om nieuwe ideeën e.a. verder uit te werken.

Een betere positie verwerven is niet uitgesloten. Het is ook wel weer leuk dat het kan.

Blijven waar je bent. Je mag vooruitkijken, -denken en dromen. En niet willen blijven waar je bent; je kunt veranderen. Je kunt dan tot de ontdekking komen wat jouw doel c.q. plek in deze wereld is. Dat is iets waar ik de afgelopen week bij stil heb gestaan. Je komt dan vanzelf verder de dag door en deze kan vol verrassingen zitten. Nee, ‘ik hoef niet meer te werken’. Er is  genoeg werk te doen en het is ook wel prettig om je eigen tijd in te delen om het werk klaar te krijgen. De kleine gebeurtenissen in het leven of ‘de kleine dingen’ zijn dan niet vanzelfsprekend, maar krijgen aandacht. En er is tijd om tot rust te komen: altijd goed.

Dus, ‘op je post blijven’.

Nog niet zo slecht bedacht; het leven zit vol verrassingen.

 

 

 

 

Deze week voor het nieuwe jaar heb ik een wandeling gemaakt op mijn ‘geboortegrond’. Het was niet echt fantastisch weer om te lopen, maar het was te doen. Toch bijzonder dat je op plekken terugkomt waar ik vroeger ook kwam. Op de fiets dan. Het was een activiteit welke ik graag ondernam: fietsen vanuit huis en dan op zoek in deze wereld. Op zoek naar wat?

Ja, dat weet ik eigenlijk niet meer. Het fietsen zelf vond ik een prettige activiteit om je dromen te  dromen, je plannen kunt overdenken en over je toekomst kunt dagdromen.

Ondertussen zijn we 30 jaar verder. En dan kom je terug op de herkenbare grond. Feitelijk doe je nog precies hetzelfde als 30 jaar geleden. Dus kun je constateren dat er niet veel is veranderd, behalve dat we niet meer zo jong zijn als toen.

Maar we  mogen dankbaar zijn voor dat wat er is.

Het is niet mogelijk om in de toekomst te kijken; dat zou ik soms wel willen. Het zoeken naar werk is feitelijk niet mogelijk; je moet aanpakken wat voor handen is. En dat heb ik deze week maar gedaan in mijn eigen bedrijf(je). Ja, het is niet veel, maar het is meer dan enkele jaren geleden.

Geen geweldige start-up, maar gewoon werken vanuit huis. Het lijkt me goed om dat vanuit huis voort te zetten om inkomen te verwerven. Dat is een ding. Er valt niet te leven van de wind en dat wat geweest is, is niet meer. Niet dat je zoveel nodig hebt, maar als het kan, dan is het goed om te werken om geld te verdienen.

We sluiten dit jaar af en gaan een nieuw jaar in. Een jaar waarin je niet weet wat komt, maar je kunt blijven verwachten in deze wereld. Het komt goed.  

De week is op z’n einde en dan is het kerstfeest! Het is toch altijd een soort werken naar een climax. Zorgen dat je de boodschappen in huis hebt, het huis schoon hebt (zoveel mogelijk) en alle bedden gespreid voor wie thuis slapen.

Ja, dat laatste vind ik wel belangrijk.

Het is fijn dat je iemand onderdak kunt verlenen en dat je samen met de ander kunt optrekken. In dit geval mijn (ons) gezin. Eigenlijk ben ik ook dankbaar dat het ons gebracht heeft waar we nu zijn. Sterker – denk ik weleens – dan enkele jaren geleden.

We worden er fysiek niet jonger op en het gemak om iets snel voor elkaar te krijgen wordt ook iets anders. Wel ben ik dankbaar dat ik deze week heb kunnen fietsen; dat heeft me goed gedaan. Of spontaan gaan lopen naar een bestemming behoort ook tot de mogelijkheden. Het solliciteren naar werk was ook iets waarmee ik me deze week heb beziggehouden. Het naaiwerk is even blijven rusten; er kwamen andere dingen die meer prioriteit hadden.

Nu is het zondag als ik deze blog afrond. De eerste kerstdag. Een feestdag voor veel mensen en we doen er ook veel aan om het tot een feestdag te maken. Het kerstverhaal blijft overeind staan en daar kan op vele manieren  invulling aan gegeven worden.

Het in stand houden van een bedrijf vergt inspanning; belangrijk is gewoon om jezelf daarin te blijven. Ook als de blog (te) laat is. Het is een soort ‘discipline’ en ooit heb ik gelezen dat als je iets herhaalt dat daarachter een kracht schuil gaat. ‘De kracht van de herhaling’, noemde iemand het ooit. Ik denk dat het waar is.

Deze blog loopt nu ook op z’n einde. Als er iets genaaid moet worden, dan kan ik dat voor je doen.