Auteur: Anke Tijssen-Elferdink

Deze week liep ik door de velden. Een nieuw stukje Nederland voor mij tussen de middag in de pauze. Het is fascinerend om te ontdekken dat er een heel leven en werken achter zit. Ik wandelde alleen. Het is gezelliger om met z’n tweeën te lopen, maar dat zat er deze keer niet in. Met z’n tweeën kom je ook verder, uiteindelijk.

Het is heerlijk om in staat te zijn om te lopen, te kijken, te ontdekken, te ruiken en te voelen. ‘Slowly through the fields’; bewust rustig aan doen en de dingen in de omgeving tot je nemen. En dan ook nog even een praatje maken met een totaal onbekend persoon. Gewoon even wat gedachten uitwisselen. Zo help je elkaar misschien verder.

De herfst heeft nu z’n intrede gedaan. Dat is nu even een confrontatie met veel regen. Het biedt de ruimte om te werken aan verstellen van kleding. Sommige kledingstukken vragen een behoorlijke inspanning; het moet niet te gek worden. Ofwel: het moet wel leuk blijven!

Het is soms zoeken naar wat te doen in het leven en met het leven en het betekent constant keuzes maken. En dan mag je hopen dat de gemaakte keuzes goed gaan uitpakken.

Soms komen er kansen in je leven; deze mag je met beide handen aanpakken.

Op de een of andere manier is er meer rust gekomen in het leven en in het ondernemen. Het lijkt alsof er meer veerkracht is ontstaan in het geheel. Daar ben ik wel dankbaar voor, al lijkt het soms nog ‘ongelooflijk’ wat er is gebeurd.

Door de velden … gelukkig hebben we er nog veel in dit land!

Misschien is er een mogelijkheid om er nog meer te ontdekken en mogen we nog lang genieten van de zonkracht en zonneschijn. Naar vermogen. …. Dat dan wel weer.

Het kan verkeren. … Deze week reed ik over nieuwe wegen. De wegen lagen er al langer, maar voor mij was het de eerste keer dat ik er overheen kwam.

het was een uitdaging. Onlangs werd ik nl. aangegrepen door een gesprek wat ik zag op de tv. Het ging over wegen en over racen. Het schijnt niet de bedoeling te zijn dat we in het leven racen, maar we doen het vaak toch. Want je wilt jezelf laten gelden. Laten we het inderdaad maar niet letterlijk doen; het is gevaarlijk.

Elke dag wordt je weer geconfronteerd met het maken van keuzes. En iedere dag ga je weer op weg. Het is wel bijzonder dat we vaak niet weten wat de dag ons gaat brengen; het gewoon op weg gaan is al voldoende.

Ik wil nog even voortborduren over wat ik onlangs hoorde. .. je kunt ook iemand kennen in al je wegen. Het maakt het leven soms gemakkelijker en lichter. Je hoeft dan namelijk niet alleen te reizen.

Borduren. … Het is een handwerk. Je kunt het ook met naaimachines doen. Er zijn volgens mij verschillende technieken om een borduurwerk tot stand te brengen. Het is in elk geval een werk. Deze week heb ik een klusje gedaan met de naaimachine en uiteindelijk leek het bijna een borduurwerk. het ontbrak me verder aan creativiteit en visie om er iets anders van te maken. Dat wat ook niet de opdracht.

Het is heerlijk om bladeren in oude tijdschriften. Zo heb ik deze week gebladerd in tijdschriften over handwerken; met name borduurwerken. Het zou leuk zijn als het wat meer terugkomt. Soms zie je op social media ook wel berichten van mensen die workshops geven aangaande handwerken. Wil je iets moois maken, dan is het ook wel een investering.

Daarin moet je keuzes maken.

 

Hij kan ver teruggaan, deze uitspraak. ‘Waar iets het eerst voorkomt, dat is waarschijnlijk richtingbepalend.’ Deze week hoorde ik hem en heeft iets gedaan.

Soms is het een investering om een huis op te knappen en dan heb ik het nog niet over de inrichting ervan. Het vraagt zo nu en dan veel van ons, want je wil ook prettig wonen.

En dan is het goed om terug te gaan naar het begin. Zo heb ik deze week contact gezocht met een bedrijf waar ik in het verleden een tafel heb gekocht. Het was leuk om iemand te spreken die verstand van zaken heeft en mij precies kon vertellen wat zij gebruikten voor het onderhoud van bepaald meubilair. Ik ben blij dat ik gebeld hebt; anders was ik overgegaan op het gebruik van een ‘verkeerd’ product.

We denken vaak dat iets beter kan en in zekere zin is dat zo. Maar niet alles wat is opgebouwd of is geweest, is persé slecht. Je kunt gaan bouwen vanuit de basis.

Het was een bijzondere week met buitengewone verrassingen. Zo ben ik vanmiddag sinds tijden weer op de fiets gestapt om enkele boodschappen te doen; het was even prettig om alles op een rijtje te zetten. Soms moet dat ook als iets anders loopt dan dat je had gepland. Gelukkig zijn er dan waarheden waarbij je terug kunt gaan naar de basis en van daaruit komt er uiteindelijk weer rust.

Het was ook leuk om een telefoongesprekje te voeren. Het ging over slabbetjes en de soort stof ervan. Persoonlijk vind ik de slabbetjes op internet klein voor dagelijks gebruik, maar ze lijken me wel geschikt om mee te nemen voor onderweg voor bv. een babyhapje. Wie weet waar ze nog eens terechtkomen.

‘Waar iets het eerst voorkomt’. …….. Dat kan een zoektocht zijn.  

De zon scheen volop; het was deze week vallen en opstaan. Dat is nu eenmaal gebeurd en daarmee moest ik verder. Het gaf enige beperkingen en een pijnvolle geschiedenis; soms is het nu eenmaal ‘lijden en last’.

We moeten het ermee doen.

Er zijn dingen die ik wel leuk vind tegenwoordig. Het aanwezig zijn (werken) in een meer natuurlijke omgeving dan in de stad is er een van. Genieten van de zon, de schaduw van de bomen en glinstering van de zonnestralen op de bodem. Een groot contrast daarbij is het schijnen van zon op tegels en op beton.

Deze week heb ik op een dag een zoom gezet in een ‘vintage’ t-shirt. Het shirt was gekocht op vakantie en het kan ook na de vakantie achteloos weggeworpen worden. In dit geval heb ik het shirt een tweede leven gegeven. Misschien wordt het vaker gedragen en dan zit er nu een nette zoom in.

Er is zoveel kleding op deze wereld. het is leuk om te zien dat daarin ook gehandeld wordt; met name ook met ‘upcyclede’ items. Het is een goed voorbeeld. Het lijkt me goed om spaarzaam te zijn met kleding. Misschien kun jij ook soms kleding een tweede leven geven.

Vallen en opstaan. Sommige patronen en gedachten komen terug in het leven en het beste is om een en ander te accepteren. ‘Je wordt wie je bent.’ Iemand zei dat in het verleden tegen mij en toen haalde ik de schouders erbij op. Achteraf bezien was het misschien wel gezegd ‘van hart tot hart’. Ik merk dat ik het soms wel prettig vind om te ‘worden wie je bent’. Het geeft groei en daarmee kom je vooruit.

Met dank aan de mensen die me hebben geholpen met opstaan en om verdere stappen te zetten in het leven.

 

Vanmiddag ben ik – net als vroeger – met de fiets naar de stad gefietst. Ik merk dat mijn energieniveau weer terug is als ‘vanouds’ en dat ik dat vanmiddag als een uitdaging zag.

Ik deed dat niet meer. Op de zaterdagmiddag naar de stad. Te moe en te ‘blij’ dat ik gewoon thuis kon bijkomen van het werken in de week en daarbij nog enig werk thuis kon oppakken. Het werk buitenshuis was fysiek zwaarder en het kostte gewoon veel energie.

Nu hoor je wel veel over burn-outklachten e.a. De conclusie is uiteindelijk dat je verder moet met wie je bent en met wat je kunt en doet. En daar hoef je niet aan te twijfelen. Deze week heb ik weer vier dagen op kantoor gewerkt en dat was ronduit verrassend! De openingstijden van het bedrijf heb ik aangepast. In de economie blijft het een kwestie van vraag en aanbod en er is geen dwang. Buiten het feit dat je moet werken om aan inkomen te komen. (‘Er moet geld verdiend worden.’)

Ik durf nu wel te zeggen dat we een vrije economie hebben in Nederland en het is ook iets waar we misschien wel dankbaar voor mogen zijn. Zo mag je een eigen bedrijf starten als je wilt of je als zzp’er inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Misschien is het ook iets wat beschermd moet worden; deze vrije economie.

Mijn naaiwerk wordt nu geconcentreerd op de vrijdag en zaterdag. Daarbij kan ik niet teveel werk aannemen, omdat hier ook een huishouding is. Maar het is toch soms verrassend hoe je met nieuwe mensen in contact komt en iets voor hen kunt betekenen.

Ja, net als vroeger. … het is goed om diensten te verlenen en soms komt er een contact wat je misschien wel wilt uitbouwen. We zien wat komt.

Deze week waren we er even uit. Met z’n allen even op vakantie. Op social media zag ik een post langskomen van een ‘vintage vakantie’.

Daar herkende ik wel wat in. We zaten in een huisje met vintage spullen. Dan ga je toch ook even terug in de tijd. En als er spullen door je hand gaan, heb je aandacht voor ze zoals ze gemaakt zijn. En dan bedenk je hoeveel spullen er door de jaren heen wel niet geproduceerd zijn. We vonden het allemaal zo vanzelfsprekend.

We gingen met ons allen ook even naar een kringloopwinkel. Dan is het leuk om te snuffelen tussen de oude spullen en zoek je ook naar iets (wat er natuurlijk niet is). Het was ook leuk om nog even tussen de handwerkspullen te neuzen en tussen garens te kijken. Ik heb nl. hier nog een klusje liggen wat ik moet afmaken. En nu heb ik wel een idee opgedaan hoe ik dat verder zou kunnen gaan oppakken. Iets met spijtgaren o.i.d.

Het bestaat blijkbaar. Naast splijtgaren voor borduurwerk.

Het was natuurlijk niet alleen ‘vintage’ wat de klok sloeg. We zaten vlakbij de Duitse grens en de dichtstbijzijnde supermarkt was in ons buurland. Dan merk je hoe grenzen vervagen en hoe gemakkelijk het is om even de grens over te steken. Het was leuk om nieuwe producten uit te proberen qua eten en ook iets te proeven van de lokale cultuur. Boodschappen doen bij de ‘locals’ is ook altijd goed.

Een week is natuurlijk zo weer voorbij en gelukkig hebben we ook een goede reis gehad. Geen lange files, maar twee korte.

Bij thuiskomst kon ik weer enkele dingetjes van het werk oppakken. Daarnaast moeten de vakantiespullen weer op hun goede plek terugkomen en kunnen we de week goed afsluiten.

Een ‘vintage vakantie’. Wie weet volgen er meer?

 

 

De hele dag in de zon. Zo ziet onze zomer er dit jaar voornamelijk uit. En de tuin ook. Deze kan best water gebruiken. Maar, vanwege het officiële watertekort zijn er meer belangrijke plekken waar water gebruikt kan worden. Je wordt met zo’n droge tuin wel weer bepaald bij de vergankelijkheid van het leven. Van de natuur in dit geval. Ook wij spiegelen ons daaraan en het doet iets met onze ‘mindset’.

Laat ik eens een woord noemen.

De week is voorbij en de warme werkdagen zijn voorbij. Binnen was het heerlijk koel om te zijn. Maar ik vraag me af hoe lang het goed is voor een auto om de hele dag in de zon te staan bakken. En daarna ook nog moet rijden. Nu kan ik wel zoeken naar alternatieven; als dat nodig is, doe ik dat wel.

Deze week was mijn tweede kantoorweek weer sinds tijden. Nu kan ik wel zeggen dat het leuk was, maar dat doet het misschien iets tekort. De omgeving….. de schijnbare rust. Weinig omgevingsgeluiden. Het heeft misschien ook te maken met de hitte of met de vakantieperiode. Maar toch. Vrijdag heb ik enthousiast afscheid kunnen nemen. En dat was prettig om te vernemen.

Het kan ook anders zijn. Of anders gaan.

We kijken allemaal terug op het leven wat achter ons ligt en soms wil je graag iets vasthouden. Of er komt een herinnering naar boven over wat ooit is gezegd. Het leven is niet altijd gemakkelijk; je kunt altijd en overal ergens bij een situatie bepaald worden. Deze kwestie of zaak moet je niet leven bepalen; je kunt ervaringen niet naar je hand zetten.

We willen allemaal ons beste beentje voorzetten; dat is ook mogelijk. Maar ik hoop wel dat het enthousiasme kan blijven. Ook de hele dag in de zon.

Sinds lange tijd ben ik begonnen in een baan; hij kwam zomaar op mijn pad. Nu werk ik gemiddeld meer uren per week buitenshuis, maar fysiek is het minder belastend. Dat was wennen deze week.

Het was bijzonder om nieuwe mensen te ontmoeten met wie je het gesprek zo voortzet en waar begrip en respect is voor elkaar. Ja, het was leuk om zo interactie te hebben met de ander.

Hier in huis heb ik vanmiddag een klusje kunnen afronden; het vraagt enige discipline om de week goed door te komen en af te ronden. Het is ook een soort plicht.

Iets beloven brengt een schuld met zich mee die je moet inlossen. Voor zover mogelijk. Ik ben blij dat het klusje – naar behoren, hoop ik – is afgerond. Ik merk dat ik thuis meer dingen kan oppakken, omdat ik fysiek niet zo moe meer ben van het werk. Dus heb ik het een en ander kunnen uitrichten.

Vandaag heb ik ook een nieuw logeerplekje kunnen inrichten. Dat vind ik leuk als de kinderen thuiskomen. Er staat nu een tafel met een lamp erop.

Je kunt het achterstallig onderhoud noemen, maar vaak doe je de dingen die gewoon op je pad komen. En dan kijk je wel wat je kunt afronden of wat niet. In die zin kun je het leven soms wel een crisis noemen. Gewoon het kiezen tussen twee kwaden.

‘Een actueel punt in de huidige crises.’ Iemand schreef hier laatst over; het was vast een journalist. Dat kunnen veel dingen zijn en iedereen heeft te maken met keuzes maken in het leven. De basisbehoeften moeten veilig zijn en het is belangrijk deze te borgen. Dat brengt een inspanning met zich mee. In die zin is het werken nooit klaar.

In een baan. …. We gaan kijken wat het wordt.

Laatst werd ik hierbij bepaald. … Gastvrij zonder morren. Gisteren heb ik mijn laatste werkdag in de bedrijfscatering gehad; ik ga op weg naar iets nieuws. Een einde aan de professionele ‘hospitality’. Er valt inderdaad wel iets te zeggen over gastvrijheid. Mijn collega’s kregen een cursus Hospitality aangeboden van hun werkgever. Zelf werkte ik als oproepkracht via een uitzendbureau.

Ik had me al snel bedacht ik gewoon aardig moest zijn. Gewoon er zijn is natuurlijk ook voldoende. En dan aan het werk gaan. Want dat is wat ik moet doen. De gesprekken met de collega’s waren leuk, vaak spontaan en even vaak ging het nergens over. Ja, het ging natuurlijk wel ergens over, maar uiteindelijk kom je er niet verder mee. De spontaniteit en sympathie ga ik missen. En het heerlijk kunnen lachen met elkaar. Dat maakt het ook gemakkelijker om een dag door te komen.

Ja, zo heb ik mijn beste been voorgezet.

Omdat ik nu meer uren ga werken in een reguliere baan, ben ik minder thuis. En dan ook minder beschikbaar voor naaiwerk. Het betekent niet dat ik ermee wil stoppen; het blijft altijd wel een soort ‘rode draad’ in mijn bestaan. En al zou ik meer willen maken wat ik nu doe of meer in mijn bedrijf willen doen dan wat ik heb gedaan….. het is wat het is.

Eerder deze week las ik een artikel over drie zussen die een webshop waren begonnen. Erg enthousiast natuurlijk en ideeën te over. Als je dat kunt organiseren, is dat natuurlijk knap. Ik ga hier verder op mijn manier. Het moet wel passen in het plaatje.

Gastvrij zonder morren. “Es ist euch gut, dass ich hingehe”. Dat waren woorden die ik deze week vernam.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Gasten doen dat ook.

 

 

 

 

Het was warm deze week. … ontzettend warm. In de druk van het leven en werken was er tijd om ergens op bezoek te gaan. Daar heb ik een gesprek gevoerd dat tot nadenken geeft. We zijn in deze tijd druk met het werk. En met het werk en nog eens met het werk. De vraag is dan ook waarom we in die druk ons zo druk maken om een en ander te ‘combineren’. Dat heette zo mooi. ….. ‘combineren’. Werk en gezin combineren. Veel ballen in de lucht houden.

Ja, dan gaat het goed met je. Het lijkt zo.

Het kan anders gaan in het leven en elk mens heeft zijn of haar afweging(en) om dingen te doen of iets na te laten. Ergens in de krant las ik de kop: ‘Overgelaten aan de genade van de tijd’. Dat zijn we ook. We hebben niet veel invloed wat deze tijd ons teweeg brengt, maar we kunnen wel bepalen welke keuzes we maken.

De schoolvakanties zijn hier aangebroken en menigeen heeft vakantieplannen. Een moment om jezelf even terug te trekken uit de dagelijkse moeite.

Gelukkig heb ik deze week niet in de druk hoeven af te sluiten. Ik heb besloten nog enige huishoudelijke klussen uit te voeren; gelukkig is het ook niet meer zo warm.

Soms ben ik blij dat ik een opdracht in de week klaar krijg. En dan is het teleurstellend dat er iets tegenvalt. Je weet ook niet altijd hoe een stof valt, hoe de beweeglijkheid c.q. souplesse van een kledingstuk is. Dan pakken we de draad maar weer op en geven enige garantie op het gemaakte werk. Ver gaat die garantie niet altijd; soms niet verder dan de voordeur, denk ik weleens.

In de druk. …. Het is goed om op een materie terug te komen.