Heel veel dingen kun je niet organiseren; die zijn er gewoon.

Zo gaat dat ook met een planning maken van de dag. Het is mogelijk om iets om iets graag te willen, maar je kunt er ook rekening mee houden dat iets te ambitieus kan zijn. En je moet rekening houden met anderen.

We hebben weer een verjaardag gevierd; dat geeft opnieuw orde op zaken. En dat is goed. Vanuit dat gegeven kun je weer verder bouwen.

Ik heb even teruggekeken op het naaiwerk van de afgelopen week. Het is goed om je gedachten over sommige dingen te laten gaan en bij het feit waarom mensen de keuzes maken die ze maken. Veel dingen worden ingewikkeld gemaakt, terwijl feitelijk de juiste stof de basis is van het naai- of verstelwerk. Met een passende stof kun je een mooi kledingstuk gaan maken, terwijl het kledingstuk niet eens zo ingewikkeld hoeft te zijn. Veel franjes zijn overbodig. Zoek het liever in een mooie stof met passende accessoires, lijkt me zo.

De tijd kan je van alles wijsmaken, maar basisprincipes blijven er altijd. Voor veel dingen wordt een tijdsbestek berekend en dat is ook goed om verder te komen. Maar ik mag ook wel concluderen dat een hoeveelheid tijd niet absoluut is. Vaak steek je eigen tijd in een product, terwijl een ander met de eer gaat strijken. Misschien, omdat het bijvoorbeeld ‘goedkoop’ is. Ja, ik geloof uiteindelijk dat ik wel krijg wat ik nodig heb, al is het niet eenvoudig.

Van heel veel dingen kun je ook genieten. Bijvoorbeeld van de vlinders in de tuin die ‘ronddartelen’, maar misschien zijn ze gewoon wel aan het werk. Het is soms leuk om vlinders bezig te zien. Er zit zoveel herkenning in de natuur en vaak kun je genieten van de kleine dingen. Gelukkig.

Het was een liedje dat ik onlangs hoorde met deze titel: ‘Verder valt het wel mee’. Ja, zo gaan wij vaak met elkaar om en – misschien – met ons werk. We slepen ons erdoorheen en de hobbels nemen we zoals ze komen.

Ik vond het wel grappig om dat te vernemen. Deze week ben ik verdergegaan met een opdracht. Ik weet nog niet of ik boven mezelf ga uitstijgen, zoals sommige anderen doen. Soms lijkt het alsof ik een heel nieuw kledingstuk maak. En dat was goed om te doen. Gewoon iets doen vanuit je overtuiging en dan een goed werk neerzetten.

Soms kun je de lat hoog leggen en teleurgesteld raken in jezelf dat iets anders heeft uitgepakt dan je van tevoren had bedacht. Zo nu en dan wordt ook schijnbaar het onmogelijke gevraagd voor de prijs die is vastgesteld. Je kunt nu eenmaal niet iets onhaalbaars doen. ‘En dan moet het maar zoals het gaat.’ Dus lever je erop in.

Dat inleveren gebeurt trouwens wel vaker. Zo heb ik ook mijn recht gehaald in een bepaalde gelegenheid waar beloftes gedaan werden die niet werden waargemaakt. Op papier kunnen ze iets beloven, maar de praktijk wijst soms iets anders uit. Dan is het goed de zaak recht te zetten.

Ik ben ook een ochtend naar buiten geweest. De paden op en de velden in. De velden waren niet uitgestrekt maar voor mij genoeg om een bepaalde hoeveelheid bramen in te slaan. Heerlijk om gewoon lekker weer eens buiten bezig te zijn. Het is goed voor de mens om dat te doen. En het levert ook nog niets nuttigs op. Misschien moet het daar maar op uitdraaien: ‘het nuttige met het aangename te verenigen’. Dan levert het ook iets op en daar kun je dan verder mee.

En verder valt het wel mee.

 

Het is goed beginnen ’s ochtends met naaiwerk. Met het regenachtige weer op de achtergrond kunnen de eerste meters weer gemaakt worden. Want dat moet er gebeuren: ‘meters maken’. En in combinatie met huis houden zijn de ochtenduren het sterkst.

Strikt genomen investeer je altijd meer tijd in naaiwerk dan het oplevert. Het moet voor een zo laag mogelijke prijs – soms – en dan lijd je er verlies op. Net als in de landbouw. Maar mensen werken over het algemeen niet omdat het ‘iets moet opleveren’, maar omdat het leuk is. En mocht het werk niet meer naar wens zijn, dan adviseer ik je om zo spoedig mogelijk iets anders te gaan doen.

Een advies wat ik ongeveer 15 jaar geleden ook kreeg. Ik had geen idee wat de betreffende persoon ermee bedoelde, maar ik denk dat ze wel zag dat ik niet meer gelukkig was in mijn baan. En dat ‘geluk zoeken’ heb ik de afgelopen tijd weer gevonden.

Geluk. Het kost niets, maar het levert het meeste op. Net als de landbouw. Daar gaat het groeiproces vanzelf met de juiste klimatologische omstandigheden; we hoeven er niets aan toe te voegen. Vaak doen we dat wel met en in ons werk; daar gaat het verlies in zitten.

Verliezen doen we toch. Dus zit daar maar niet over in en maak het beste ervan.

Ja, het is toch wel leuk om werk af te leveren wat gewaardeerd wordt. En dan is het een proces om te ontdekken hoever je gaan kunt. Of, wat vindt de klant acceptabel? Ik merk wel dat je zelf best wat in naaiwerk kunt leggen mits de tijd beschikbaar is. Niet altijd is dat zo, maar deze week waren er momenten dat ik rustig door kon werken aan mijn opdrachten.

Het is goed beginnen in de ochtend. En een voordeel: ik hoef het huis niet uit.

 

 

Dat is de intentie. Hierbij worden altijd fouten gemaakt; het leven is nu eenmaal ‘vallen en opstaan’. Toch valt hier niet lichtvaardig over te denken. En dan toch moet je proberen om door te gaan.

Sommige crises duren lang; erg lang. Je kunt daarbij denken aan een schuldvraag. Maar zolang die vraag niet geformuleerd of gesteld wordt, kan deze ook niet beantwoord worden.

Het is daarom zaak goed voor jezelf te zorgen. Op maandagochtend heb ik de week afgetrapt en ben eerst naar buiten gegaan om in de tuin te gaan werken.  Enige beweging en buiten zijn is goed, ook voor het mentaal welbevinden. Ja, ik zeg weleens dat ik graag meer tuin zou willen hebben; maar misschien wordt het leven c.q. de wereld dan wel minder vol. We gaan het zien.

Zo nu en dan is het goed om nieuwe wegen in te slaan. Het kan een aarzeling zijn, maar als je ergens al langer tegenaan hikt, is het goed om licht op de zaak te krijgen. Dus ben ik benieuwd wat het vervolg wordt.

Het was prettig om deze week weer eens op de fiets naar de stad te gaan en een markt te bezoeken. Ik heb weer enig werk geordend en het is leuk om met mensen in gesprek te gaan. Dat kost ook tijd en energie, maar het is goed om er voor elkaar te zijn. Feitelijk is dat ook genieten, gezelligheid. En gezelligheid kent daadwerkelijk geen tijd. Zo heb ik dan deze week ook een beetje vakantie gehouden. Dat is het voordeel van ‘eigen baas zijn’: je hoeft misschien niet zoveel te plannen.

Je hoeft niet teveel te doen in het leven; het moet ook gezellig blijven. Ook dan is het proberen om door te gaan.

Het kan gebeuren dat je iets in de schoenen krijgt geschoven. Misschien geeft de een het door aan de ander, maar zulke klanten ben je liever kwijt dan rijk. Die je een valse start geven.

‘’Waarom doen we dit elkaar aan?” Ik moest eraan denken en het was een vraag van een oud-collega inzake een economisch-maatschappelijk probleem in Nederland. Ik heb geen oplossing voor dit probleem. Of: “Moeten we wel in problemen blijven denken?”

Komt niet alles zomaar op je pad? Het antwoord is even gemakkelijk als de vraag stellen. Het leven is vaak ook niet eenvoudig en er zijn allerlei voorzieningen die het leven in een bepaalde ‘vaart’ duwen. Vaak noemen we dit ‘welvaart’; we hopen natuurlijk ook dat het de goede kant opgaat c.q. dat het ‘wel vaart’.

Dat blijft een wens voor iedereen en misschien is het ook wel de focus die je moet aanbrengen in je leven. Het ‘wel varen’. Dat is vaak niet gemakkelijk en soms meer geluk dan wijsheid. Misschien moeten we het daarvan ook hebben. Er zijn enkele waarden die een houvast bieden, maar dit hoeft niet gepaard te gaan met welvaart. Toch heb ik in het verleden een keer gehoord dat het goed kan gaan. Blijkbaar ook zonder enorme welvaart.

Of zit er nog iets anders achter? Het was leuk deze week enkele opdrachten af te ronden; ook zit er wel een discipline achter. De temperaturen buiten zijn iets gedaald en dat heeft dan ook weer gevolgen in de keuzes die je maakt in je werk.

En als mensen je een valse start geven, wordt niemand vrolijk.

Eigenlijk kan het me niet schelen; ‘ze doen maar’. Het leven gaat toch wel verder. Misschien hebben we allemaal een valse start in het leven en proberen we het beste ervan te maken. In elk geval is het morgen ‘rustdag’.

In die nacht waar niemand slapen kan, is de knop volledig omgedraaid. Het is een zin uit een verhaal dat ik onlangs hoorde en het lijkt erop dat dit is gebeurd vorige week.

We weten niet wat er op ons staat te wachten in het leven; veel mensen speculeren het een en ander – net zoals ze dat op de beurs zouden doen als ze geld hadden – maar niemand weet de uitkomst.

Het principe dat je als je van iemands brood eet, zijn/haar woord spreekt, klopt wel. Zo heb ik de afgelopen week iets gemaakt op een vrije dag – ik gun mezelf een keer per week een dag vrij. Soms wel vaker, want er is altijd wat te doen.

En dan ben ik blij dat qua temperatuur enigszins is afgekoeld, want werken in de ochtendhitte is niet altijd aangenaam op enkele vierkante meters. In huis; binnen. Ja, ik zal er ook wel aan moeten wennen dat ik veel tijd van mijn leven binnen zal slijten; het is mij gegeven.

Het was leuk dat ik deze week met iemand ‘Le Quartorze Juillet’ kon vieren. Ik merk dat ik niet ben van al die liedjes die erbij horen (ken ik niet) maar een feestje is altijd goed, natuurlijk. Dan merk ik dat ik zelf toch meer ‘anti-revolutionair’ ben; het hoeft allemaal niet zo. Of toch wel?

Nee, in mijn optiek is het: ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’.

In die nacht. …… Het waren vaak warme nachten de laatste tijd. Tijd genoeg om na te denken. Gelukkig komt er nu enige afkoeling, want met dat warme weer valt misschien niet zo goed te leven. Of juist wel?

Ik ben voornemens binnenkort de boeken in te duiken over coupeverwerking; een interessant vak. Opfrissen van enige kennis is niet verkeerd en wellicht nuttig.

Het is een vraag die ik de afgelopen week hoorde: ‘Opent u weleens?’ Er zijn verschillende wijzen om iets te openen en dat stemde me tot nadenken.

Ja, we staan er vaak niet bewust bij stil, maar feitelijk openen we hier elke dag de deur. Voor wie of dat wat komt. Eerlijk gezegd is de deur ook nog weleens gesloten. Dat is niet de bedoeling, maar kan af en toe wel prettig zijn. Om tot rust te komen.

De vraag trof me wel. Op meerdere fronten. Het is een discipline om elke dag de deur te openen, om mensen te ontvangen. En dan gaat het niet alleen om mensen die komen met naai- of verstelwerk, maar er komen ook andere mensen aan de deur. Bijvoorbeeld: pakketbezorgers.

Soms zetten enkele huishoudelijke zaken het hele huis op de kop en dat geeft dan weer aan tot schoonmaken. Zo heb ik deze week enkele planken schoongemaakt en daar kwam ik warempel enkele ‘naslagwerken’ tegen die ik al een poosje kwijt was. Een opgeruimd huis geeft vreugde, vind ik. En nu heb ik meer tijd om het huis schoon te maken en dingen op te ruimen dan in de tijd dat ik een werk buitenshuis had. Er zijn nu altijd veel eisen in deze wereld.

Deze week heb ik een product gemaakt wat – ja, wat moet je er eigenlijk mee? Misschien krijgt het nog een functie in een of andere ruimte ter afwisseling. Volgende week gaan we in de herkansing. Er moest een ander procedé gevolgd worden en na enige communicatie hoop je dan dat een punt doorgekomen is. Hopen. Want zeker weten doe je het nooit. Goed luisteren blijft moeilijk.

‘Opent u weleens?’ Open je weleens een gesprek met een ander over andere zaken dan werk? Het is goed om dat in vrijheid te doen.

Het is een deel uit de zin van een slogan. Het is een wens van elke ondernemer, denk ik. Zoiets lijkt in eerste instantie op het fenomeen ‘full speed’, maar je kunt je afvragen of het zo de bedoeling is: altijd vol door.

Ik denk dat het zo gaat. Je wilt ook altijd grenzen verleggen en het is goed om soms iets te lezen over mensen die dat in het verleden ook deden. Of mensen die in andere delen van deze wereld dit ook doen. Ik merk dat we vaak druk genoeg zijn met het schoonvegen van ons eigen ‘tuinpad’ en niet in de mogelijkheid zijn om over muren heen te kijken of – laat staan – andere landen te bezoeken om te kijken hoe ze het daar doen. Hoogstens voor een ‘vakantie’.

Mensen hebben altijd hard gewerkt voor inkomen, het opbouwen van het land en – indien nodig – om belasting betalen. Dat laatste wordt er niet minder op. Ieder doet wat in zijn/haar vermogen ligt en in gesprekken met de ander kun je erachter komen waar iemands passie daadwerkelijk ligt. “Eat your heart out!”, zei laatst blijkbaar iemand.

Dat is nogal niet wat. Ik zou het niet zo noemen.

Aan het begin van de week heb ik een verstelwerk versteld; ook dat is mogelijk. Sommige dingen lijken zo simpel, maar kunnen heel complex worden door de waan van de dag. Dusdanig lastig dat je dingen over het hoofd gaat zien. Daartegenover heb ik een stukje goodwill geplaatst. Een andere naaiopdracht krijgt een vervolg. Het is wel bijzonder dat je niet alles in het leven kunt plannen. Daarom ben ik ook blij dat de schoolperiode er weer ‘even’ op zit; er is misschien weer even tijd om op adem te komen.

Omdat je niet altijd vol door hoeft. En tijd kunt nemen voor elkaar.

De afgelopen week heb ik stilgestaan bij het feit dat je een voorraad moet hebben om op weg te gaan. We doen dat eigenlijk iedere dag: zorgen dat er voldoende levensmiddelen in huis zijn om door te gaan. ‘Bereid je leeftocht’.

Ik vond het een mooie uitdrukking. We zijn druk met de dagelijkse gang van zaken dat we niet vaak stilstaan bij het feit dat je ook kunt investeren in je ‘leeftocht’.

Zorgen dat je de boel op orde hebt c.q. krijgt is hierbij een ding. Een ander kan daarbij helpen, maar tegelijkertijd is iedereen vaak druk, heeft geen tijd en worden afspraken niet nagekomen.

Bovendien is er een dag in de week waarbij je kunt stilstaan bij het feit dat feitelijk alles al voor je is geregeld.

Je komt in je leven niet altijd gelijk op de juiste plek terecht met je capaciteiten c.q. opleiding. Talenten en behoeften komen vanzelf bovendrijven en daarmee ga je aan de slag. Niets doen is geen optie en je bekwaamheid inzetten op de plek waar je hoort en waar je het beste thuis bent is nodig. Het geeft rust en bovendien kun je vanuit de rust gaan bouwen en ontplooien.

Het kan zijn dat je onrecht is aangedaan of dat er een incident heeft plaatsgevonden zonder voorbedachte rade. Er is altijd een plaats waar je naar toe kunt; je komt op de juiste plek terecht.

Deze week heb ik een kussenhoes gemaakt van batikstof in combinatie met een katoenen stof. Het was geen moeilijke opdracht, maar er moest wel precies gewerkt worden. Je hebt tijd en geduld nodig om een klus voor elkaar te krijgen. Gelukkig kunnen mijn handen ook iets.

Tot slot: bereid je leeftocht. Ik vond het een indringende oproep met in het verlengde een opdracht. We zijn nog niet klaar. 

 

De laatste periode heb ik me meer moeten bezighouden met ‘hartelijkheid’ (schone bedden, schone was, maaltijden) dan met naaiwerk. Hiernaast zijn we in dit huis verder gegaan met opknappen, renoveren en herstellen. Dat is onderhoud; een levenstaak.

Het is goed om tot rust te komen om weer te gaan wandelen. Ik ben voornemens die rustmomenten meer te gaan zoeken met voor mij de juiste mensen.

Enige tijd geleden ben ik – figuurlijk – ondergedompeld in een bad. Het beste is om de realiteit te accepteren en je te laten inspireren. Wel ben ik blij dat het een prettig bad is, gelukkig. Uiteindelijk ga je toch doen wat bij je past en met de mensen die hierbij aansluiten.

Een bad kan betekenisvol zijn in een leven. Je kunt eruit stappen (opstaan) en je weg vervolgen. Het kan ook zijn dat je een zware last achter je laat en verder kunt ‘met blijdschap’. Blijdschap geeft kracht; elk mens heeft dat nodig.

Het is soms merkwaardig hoe puzzelstukjes in elkaar vallen en de bijbehorende contacten. Het was leuk om de afgelopen week een berichtje te ontvangen van iemand met wie ik heb gewerkt. Daarbij ben ik blij dat we met goede verstandhouding uit elkaar zijn gegaan; je moet toch gelukkig worden in je werk.

Ook heb ik de afgelopen periode enig naaiwerk kunnen verrichten. Ik heb iets voor mezelf gemaakt; dat is onderhoud. Deze week heb ik een verstelwerk afgerond. Op de een of andere manier lukt het me toch om de zaak goed klaar te krijgen. Bij de keuze van het garen heb ik me achteraf afgevraagd of het sterk genoeg was – het had kleurtjes en dat vond ik bij deze veelzijdige opdracht wel leuk. Fijn is het ook om positieve feedback te krijgen. …. Het leven is niet altijd zo positief.

Veel geluk toegewenst!