Auteur: Anke

‘Cosy’. Een ander woord voor ‘gezellig’.

‘Omdat het gezellig is.’ Het was een antwoord in een interview dat ik onlangs hoorde en ik vond het wel doorslaggevend. ‘Gezelligheid kent geen tijd.’, zeggen ze ook wel eens.

Het is misschien ook wel prettig om met die wetenschap rond te lopen en dan datgene te doen wat op je pad komt zonder al teveel te denken in tijdslimieten, planningen e.a.

En als het dan anders loopt dan gedacht, probeer ik maar persoonlijk bij te draaien en blijven verwachten.

Deze week heb ik mijn werkplek iets kunnen opruimen en ik ben begonnen met het uitzetten van acties. Een ‘line-up’ zou je kunnen zeggen, maar ik merkte ik al snel dat de ‘lijntjes’ van de werkelijkheid in eerste instantie niet op mijn netvlies stonden. Overwegen, opnieuw bedenken van oplossingen van situaties …. iets wat erbij hoort.

Toen ben ik maar begonnen aan een verstelklus die ik heb binnengekregen om het toch maar weer binnen een redelijke termijn af te krijgen. Daarmee hoop de volgende week verder te gaan.

We houden het maar gezellig en doen wat op ons afkomt.

Deze week heb ik een werk buitenshuis gedaan waarbij ik gereedschap aangereikt kreeg waarmee ik mocht werken. Dat heb ik eens even goed uitgebuit en dan kijk je met voldoening terug op de geklaarde klus.

‘Tevens’ heb ik (eindelijk) de strijkplank opgehaald die al zo lang stond te wachten. Nu moet die nog schoongemaakt worden en opnieuw worden voorzien van een overtrek met molton en dan is die klaar voor gebruik. ‘Dat is niet verkeerd!’, dacht ik.

Nu alleen de tijd nog vinden om dit werkje ook daadwerkelijk uit te voeren.

Ik heb deze week ook een verstelklus aangenomen. En er ontstond een gesprek waarbij we elkaar in de ogen konden herkennen. Een spontane woordenwisseling met een blijk van herkenning.

Dat is universeel en daar kun je mee verder. Waar je ook bent.

Gelukkig zit er geen haast achter dus vertrouw ik erop dat het juiste moment en plaats vanzelf daar komt.

Het is een frase uit een lied dat ik enige tijd geleden hoorde. Het leven gaat door en zo moet het lied. Blijven zingen om de moed erin te houden en dat lijkt me een goede zaak.

En het werkt!

Het waren weer warme dagen de afgelopen week en ik ben daarbij veel buiten geweest. Ik heb geen spannende dingen te vermelden op naaigebied, hoogstens dat de stapel achter mij weer groeit. Nu het hete weer is afgelopen, hoop ik dat deze spoedig mag slinken.

Het is geen spannende foto, maar wel een met bloemen. Zo nu en dan kan ik zo genieten van gebloemde dessins in stoffen.

Dat laat ik zo.

 

Onlangs hoorde ik het op tv over een bepaald slag mensen: harde werkers, ze zeuren niet en zijn betrokken bij de zaak. Het was een uitspraak van iemand die mij persoonlijk raakte. Ik herkende er iets in en vond het een mooi compliment om te horen.

Sterker nog: dat zou ik elke dag wel willen horen.

Betrokken zijn met je werk, je mensen e.a.; het gaat nu boven verwachting.

De afgelopen week heb ik – naast mijn re-integratietraject – een rits vastgezet in een stoer politiejack. Wat zit er toch veel werk in zo’n jas. Daarnaast heb ik nog steeds een stapel stoffen e.a. die ik wil wegwerken. Of er iets van maken wat ik dan kan gaan verkopen in de webshop.

Daar heb ik inspiratie voor nodig en tijd, want het moet ook lonend zijn. En kaders. Je kunt niet zomaar iets maken in het ‘wilde weg’.

Het is wel prettig om rustig te kunnen werken aan je eigen zaak.

Zelfstandig werken.

Zo gaat het.

Het ‘arbeiden’ buiten (de stad) gaat me niet in de koude kleren zitten en ik merk dat kleding daarin een functionele toevoeging heeft. Ondanks dat sta ik nog steeds achter mijn keuze en merk dat het naaiwerk in een ander licht komt te staan. Mezelf niet opjagen, maar doen wat nodig is. Misschien heb ik dan ook nog wel zin om het bedrijf te laten groeien.

Waarde creëren. Dat is een ding, een proces. Werken met je talenten. Het is snel gezegd, maar het kan een zoektocht zijn.

Nu heb ik persoonlijk niet zo heel veel met mode – in die zin dat ik vind dat ieder zijn/haar eigen stijl moet gaan ontdekken. En daar wil ik wel een hand(je) bij helpen, indien nodig. Onlangs ben ik in Kleef geweest en wat me opviel is dat ik het leuk vond de originele Duitse kleding eens goed te bekijken. Het kant, de pofmouwen, de kantjes langs de zomen, de ‘piping cord’ die verwerkt is in een deelnaad van een blouse. Er valt zoveel te maken van stoffen.

Aan de andere kant valt het me op dat er veel t-shirts aangeboden worden in kledingwinkels. Ook deze moeten (genaaid en) gedragen worden. Het is een gemakkelijk product dat snel klaar is, weinig (geen) coupe, een nieuw printje en het oogt weer als nieuwe mode.

De broeken zijn opgehaald; opnieuw een tevreden klant en ik heb een nieuw verstelklusje aangenomen. Ook ben begonnen met het opmeten van een kussen om een patroon voor een hoes te tekenen. Een oefening.

Werk waarvan je energie krijgt.

Ja, ik kwam het laatst tegen. Idealistisch wonen. En dan vraag je je toch af wat daarmee bedoeld wordt. Je mag het voor jezelf invullen.

We willen allemaal iets moois van onze woonomgeving maken, maar soms is de realiteit weerbarstig en kun je uitgaan van idealen om de juiste richting te kiezen. Je idealen verbinden met de realiteit; dat lijkt het beste.

Nu heb ik deze week een naaiklus in ontvangst genomen en deze afgerond naar vermogen. In deze ‘komkommertijd’ lijkt het rustiger te gaan, maar onderhuids ‘gebeurt’ er veel. In ieder geval is het verstandig om door te gaan en dat lijkt te kunnen.

En dan pakken we de komende week weer nieuwe dingen aan.

 

‘Er was geen ander werk voor haar.’ De uitspraak deed me denken aan een verhaal over een jonge vrouw die in een nieuw land terechtkwam na barre tijden in haar geboortestreek. Een nieuw land met nieuwe mensen en – misschien – nieuwe mogelijkheden. Ja, ze moest aan het werk. En dat deed ze. Op het land, want ‘er was geen ander werk voor haar’.

Een boeiende episode uit een boek waarin ik enkele dingen herken. Nu de ergste warmte uit het land verdreven is, is het iets gemakkelijker om stil te staan bij het werk. Waarom heb ik gekozen wat ik heb gekozen en was het wel juist? Ja, het was blijkbaar een diepe wens van me om naar buiten te gaan en via deze weg hoop ik hem te gaan realiseren. Of dat logisch is? Geen idee.

Je hebt soms geen idee waar je uitkomt in het leven, maar iets achterlaten om iets beters (mooiers) terug te krijgen is voor mij geen verkeerd uitgangspunt. Of, zoals een mode-icoon het ooit zei: ‘als je maar iets doet!’. …….

De afgelopen week ben ik op een middag op bezoek geweest en daar hebben we inspiratie opgedaan voor tuinkussens. De volgende stap is het maken van een offerte; ook op deze manier kom ik verder.

 

Het was een warme week. En dan ben ik blij dat ik niet op de zolder hoefde te naaien voor werk. Wel heb ik handschoenen gerepareerd. Dan is dat weer netjes. Goed zorgen voor jezelf is belangrijk. En dat is ook iets waar ik deze week bij heb stilgestaan.

In mijn nieuwe (tijdelijke) werkomgeving ben ik veel buiten en dan merk ik dat het fijn is om buiten te lopen voor je werk; tussen de bomen door, langs de plantsoenen. De reuk van bloemen en kruiden onderweg op de fiets. ….

Een nieuwe omgeving ontdekken is ook inspirerend. Nu doe ik dat dichtbij huis; anderen gaan op vakantie. Ik heb nog wat producten in voorbereiding die je eventueel op vakantie zou willen meenemen, maar dan moet je wel een liefhebber/-hebster zijn. Als het goed is, komen ze een keer op ‘de markt’.

Ook heb ik tijd genomen voor mezelf om weer eens te bladeren in tijdschriften. Misschien heb ik binnenkort een mogelijkheid om eens een keer iets voor mezelf te maken.

Wie weet. …….

‘Soms moet je veranderen; je kunt niet op je lauweren blijven rusten.’ Ongeveer deze woorden sprak de burgemeester uit de stad beneden Arnhem de afgelopen week. Omgaan met veranderingen.

In verband met mijn re-integratietraject heb ik veranderingen doorgevoerd op de website inzake de openingstijden.

Het was interessant om te ontdekken toen ik de afgelopen week op mijn computer de map ‘Werk’ opruimde, ik een bericht uit 2010 tegenkwam omtrent naaiwerk. Het was iets dat sluimerde en in de huidige fase van mijn leven hoef ik het naaiwerk niet uit mijn leven te bannen. Misschien moet ik het maar zien als een ondergrondse veenbrand die telkens weer opnieuw boven de grond komt. Met al mijn voornemens, fabricaten die nog afgerond moeten worden, ga ik verder. Er zijn kansen, dus die moeten we aanpakken, lijkt het.

Een goede vakantieperiode voor iedereen toegewenst.

In nieuwe periodes (fasen) in je leven is het goed om af en toe eens stil te staan bij wat je hebt gedaan. Klopt het daadwerkelijk wat men over je zegt c.q. schrijft?

Vanuit dat gegeven is het mogelijk om door te gaan.

Vorige week heb ik nieuwe lavendel geoogst en deze hangt op zolder te drogen. Het geeft een verfrissende geur en daar word ik blij van. Tevens was het een moment om stil te staan bij de schoonmaak en onderhoud van het huis. Kletspraat van ondernemers op social media heb ik aan de kant gezet om mezelf nog enigszins serieus te kunnen blijven nemen. Ik neem er wel eens notie van, maar je moet toch je eigen pad volgen. Ook dat is telkens een nieuw ‘ijkmoment’.

Onlangs heb ik in een privésituatie mijn eerste geurzakjes uitgegeven. Weggegeven. Het is een niet alledaags product wat wel goed kan vallen en een product dat een kans (toekomst) heeft.

In een rustig moment heb ik de afgelopen week nog een tweetal patroontjes aangepast.

Als moeder zijnde heb ik een scheur in een jeans bij de kruisnaad versteld. Het is een veel voorkomend euvel; de broek zit nauw aaneengesloten en dan heb je grote kans dat hij op een gegeven moment uitscheurt. Misschien is het een overweging om in dergelijke gevallen een spie te plaatsen in het kruis; in dit geval heb ik besloten de scheur te herstellen. De kleur van het garen komt niet helemaal overeen met de kleur van de stof, maar voor deze gelegenheid vond ik het goed zo.

 

 

 

 

 

 

Voor                                               Na

Dit was het tot zover.