Geplaatst op Geef een reactie

Boven verwachting

Onlangs hoorde ik het op tv over een bepaald slag mensen: harde werkers, ze zeuren niet en zijn betrokken bij de zaak. Het was een uitspraak van iemand die mij persoonlijk raakte. Ik herkende er iets in en vond het een mooi compliment om te horen.

Sterker nog: dat zou ik elke dag wel willen horen.

Betrokken zijn met je werk, je mensen e.a.; het gaat nu boven verwachting.

De afgelopen week heb ik – naast mijn re-integratietraject – een rits vastgezet in een stoer politiejack. Wat zit er toch veel werk in zo’n jas. Daarnaast heb ik nog steeds een stapel stoffen e.a. die ik wil wegwerken. Of er iets van maken wat ik dan kan gaan verkopen in de webshop.

Daar heb ik inspiratie voor nodig en tijd, want het moet ook lonend zijn. En kaders. Je kunt niet zomaar iets maken in het ‘wilde weg’.

Het is wel prettig om rustig te kunnen werken aan je eigen zaak.

Zelfstandig werken.

Zo gaat het.

Geplaatst op Geef een reactie

Mijn keuze

Het ‘arbeiden’ buiten (de stad) gaat me niet in de koude kleren zitten en ik merk dat kleding daarin een functionele toevoeging heeft. Ondanks dat sta ik nog steeds achter mijn keuze en merk dat het naaiwerk in een ander licht komt te staan. Mezelf niet opjagen, maar doen wat nodig is. Misschien heb ik dan ook nog wel zin om het bedrijf te laten groeien.

Waarde creëren. Dat is een ding, een proces. Werken met je talenten. Het is snel gezegd, maar het kan een zoektocht zijn.

Nu heb ik persoonlijk niet zo heel veel met mode – in die zin dat ik vind dat ieder zijn/haar eigen stijl moet gaan ontdekken. En daar wil ik wel een hand(je) bij helpen, indien nodig. Onlangs ben ik in Kleef geweest en wat me opviel is dat ik het leuk vond de originele Duitse kleding eens goed te bekijken. Het kant, de pofmouwen, de kantjes langs de zomen, de ‘piping cord’ die verwerkt is in een deelnaad van een blouse. Er valt zoveel te maken van stoffen.

Aan de andere kant valt het me op dat er veel t-shirts aangeboden worden in kledingwinkels. Ook deze moeten (genaaid en) gedragen worden. Het is een gemakkelijk product dat snel klaar is, weinig (geen) coupe, een nieuw printje en het oogt weer als nieuwe mode.

De broeken zijn opgehaald; opnieuw een tevreden klant en ik heb een nieuw verstelklusje aangenomen. Ook ben begonnen met het opmeten van een kussen om een patroon voor een hoes te tekenen. Een oefening.

Werk waarvan je energie krijgt.

Geplaatst op Geef een reactie

Idealistisch

Ja, ik kwam het laatst tegen. Idealistisch wonen. En dan vraag je je toch af wat daarmee bedoeld wordt. Je mag het voor jezelf invullen.

We willen allemaal iets moois van onze woonomgeving maken, maar soms is de realiteit weerbarstig en kun je uitgaan van idealen om de juiste richting te kiezen. Je idealen verbinden met de realiteit; dat lijkt het beste.

Nu heb ik deze week een naaiklus in ontvangst genomen en deze afgerond naar vermogen. In deze ‘komkommertijd’ lijkt het rustiger te gaan, maar onderhuids ‘gebeurt’ er veel. In ieder geval is het verstandig om door te gaan en dat lijkt te kunnen.

En dan pakken we de komende week weer nieuwe dingen aan.

 

Geplaatst op Geef een reactie

Er was geen ander werk

‘Er was geen ander werk voor haar.’ De uitspraak deed me denken aan een verhaal over een jonge vrouw die in een nieuw land terechtkwam na barre tijden in haar geboortestreek. Een nieuw land met nieuwe mensen en – misschien – nieuwe mogelijkheden. Ja, ze moest aan het werk. En dat deed ze. Op het land, want ‘er was geen ander werk voor haar’.

Een boeiende episode uit een boek waarin ik enkele dingen herken. Nu de ergste warmte uit het land verdreven is, is het iets gemakkelijker om stil te staan bij het werk. Waarom heb ik gekozen wat ik heb gekozen en was het wel juist? Ja, het was blijkbaar een diepe wens van me om naar buiten te gaan en via deze weg hoop ik hem te gaan realiseren. Of dat logisch is? Geen idee.

Je hebt soms geen idee waar je uitkomt in het leven, maar iets achterlaten om iets beters (mooiers) terug te krijgen is voor mij geen verkeerd uitgangspunt. Of, zoals een mode-icoon het ooit zei: ‘als je maar iets doet!’. …….

De afgelopen week ben ik op een middag op bezoek geweest en daar hebben we inspiratie opgedaan voor tuinkussens. De volgende stap is het maken van een offerte; ook op deze manier kom ik verder.

 

Geplaatst op Geef een reactie

Een warme week

Het was een warme week. En dan ben ik blij dat ik niet op de zolder hoefde te naaien voor werk. Wel heb ik handschoenen gerepareerd. Dan is dat weer netjes. Goed zorgen voor jezelf is belangrijk. En dat is ook iets waar ik deze week bij heb stilgestaan.

In mijn nieuwe (tijdelijke) werkomgeving ben ik veel buiten en dan merk ik dat het fijn is om buiten te lopen voor je werk; tussen de bomen door, langs de plantsoenen. De reuk van bloemen en kruiden onderweg op de fiets. ….

Een nieuwe omgeving ontdekken is ook inspirerend. Nu doe ik dat dichtbij huis; anderen gaan op vakantie. Ik heb nog wat producten in voorbereiding die je eventueel op vakantie zou willen meenemen, maar dan moet je wel een liefhebber/-hebster zijn. Als het goed is, komen ze een keer op ‘de markt’.

Ook heb ik tijd genomen voor mezelf om weer eens te bladeren in tijdschriften. Misschien heb ik binnenkort een mogelijkheid om eens een keer iets voor mezelf te maken.

Wie weet. …….

Geplaatst op Geef een reactie

Lauweren

‘Soms moet je veranderen; je kunt niet op je lauweren blijven rusten.’ Ongeveer deze woorden sprak de burgemeester uit de stad beneden Arnhem de afgelopen week. Omgaan met veranderingen.

In verband met mijn re-integratietraject heb ik veranderingen doorgevoerd op de website inzake de openingstijden.

Het was interessant om te ontdekken toen ik de afgelopen week op mijn computer de map ‘Werk’ opruimde, ik een bericht uit 2010 tegenkwam omtrent naaiwerk. Het was iets dat sluimerde en in de huidige fase van mijn leven hoef ik het naaiwerk niet uit mijn leven te bannen. Misschien moet ik het maar zien als een ondergrondse veenbrand die telkens weer opnieuw boven de grond komt. Met al mijn voornemens, fabricaten die nog afgerond moeten worden, ga ik verder. Er zijn kansen, dus die moeten we aanpakken, lijkt het.

Een goede vakantieperiode voor iedereen toegewenst.

Geplaatst op Geef een reactie

IJken

In nieuwe periodes (fasen) in je leven is het goed om af en toe eens stil te staan bij wat je hebt gedaan. Klopt het daadwerkelijk wat men over je zegt c.q. schrijft?

Vanuit dat gegeven is het mogelijk om door te gaan.

Vorige week heb ik nieuwe lavendel geoogst en deze hangt op zolder te drogen. Het geeft een verfrissende geur en daar word ik blij van. Tevens was het een moment om stil te staan bij de schoonmaak en onderhoud van het huis. Kletspraat van ondernemers op social media heb ik aan de kant gezet om mezelf nog enigszins serieus te kunnen blijven nemen. Ik neem er wel eens notie van, maar je moet toch je eigen pad volgen. Ook dat is telkens een nieuw ‘ijkmoment’.

Onlangs heb ik in een privésituatie mijn eerste geurzakjes uitgegeven. Weggegeven. Het is een niet alledaags product wat wel goed kan vallen en een product dat een kans (toekomst) heeft.

In een rustig moment heb ik de afgelopen week nog een tweetal patroontjes aangepast.

Als moeder zijnde heb ik een scheur in een jeans bij de kruisnaad versteld. Het is een veel voorkomend euvel; de broek zit nauw aaneengesloten en dan heb je grote kans dat hij op een gegeven moment uitscheurt. Misschien is het een overweging om in dergelijke gevallen een spie te plaatsen in het kruis; in dit geval heb ik besloten de scheur te herstellen. De kleur van het garen komt niet helemaal overeen met de kleur van de stof, maar voor deze gelegenheid vond ik het goed zo.

 

 

 

 

 

 

Voor                                               Na

Dit was het tot zover.

Geplaatst op Geef een reactie

Veilig in een hoekje

‘Veilig in een hoekje zittend’. In de krant las ik een column waarbij de schrijfster dit had gedeeld. Ik moest denken aan mijn eigen hoekje hier nog in huis. Het gegeven kwam voor in een verhaal over een kok op een boot die op een dek dampende, gekookte aardappels stortte. In het midden van die berg maakte hij een kuil waar verse vis werd gestort en deze werd nog door ‘een doop’ gehaald voordat ze werd opgegeten. Een vis door de ‘doop’ halen.

Sommige woorden zijn zo ouderwets en bij die woorden staan we niet zo vaak meer stil in deze snelle maatschappij. We zitten vast in ons materiële leven – Madonna zong het al – en daarin nemen we soms drastische keuzes.

Het is ook een hard leven waarin gewerkt moet worden en waarin je soms in een nieuw werkritme wordt gebracht. Met nieuwe mensen. Op een nieuwe locatie. Waar je dan weer naar toe moet en mag hopen op een ‘behouden vaart’. Ofwel: dat je bewaard wordt.

Soms is het verstandig om hierin te zwijgen, ‘want de dagen zijn boos’.

Goed. Het lijkt me duidelijk.

Deze week heb ik het eerste deel van mijn arbeidsontwikkeltraject afgerond en daarin heb ik keuzes gemaakt voor het vervolg. Op zoek naar iets nieuws, een nieuwe omgeving en naar buiten. Om nieuwe inspiratie op te doen.  Naast deze onderneming hoop ik mijn eigen familiebedrijf verder vorm te geven. En ik merk dat dit geen sinecure is.

Ik ben blij dat ik op mijn werkplek thuis nog ruimte (tijd) heb gekregen om iets op te ruimen om zo verder aan mijn bedrijf te werken. Daarvoor was ik deze week ook bij een vriendin in Eindhoven waar ik met haar naar enkele stoffenzaken in Helmond ben geweest, waar ze o.a. Vliscostoffen verkopen. Het was een interessante gewaarwording waarbij ik veel verschillende stoffen, verschillende kleuren en figuren heb ontdekt. Een kleurrijk geheel dus. De reis – ditmaal met de trein – had enige obstakels en in de winkel was er ook een storing waardoor het programma enigszins uitliep en we daarom een  onderdeel van het programma hebben geskipt.

Ik was zover dat ik aan een tafel ging zitten en maar mijn meegebrachte boek ging lezen. Dat was gelukkig van hele korte duur en we konden onze weg vervolgen. Gelukkig heb ik een rustig plekje gevonden bij haar in de achtertuin waar we heerlijk hebben bijgepraat en ik heb genoten van haar woning, haar vaardigheden en haar gezelschap.

Geplaatst op Geef een reactie

Houvast

Een mens zoekt in z’n leven houvast. Daarom zoek je elkaar op, spar je met elkaar en bevestig je elkaar, corrigeer je elkaar; noem maar op. Je hoopt er zo beter uit te komen.

Uit je twijfels, aannames en richting in je leven. Zo ook met (in) je werk. Je kunt handelen vanuit ambitie of vanuit principes. Ik merk dat dat iets is waarbij ik deze tijd weer extra bij stilsta. Misschien, omdat er keuzes gemaakt moeten worden en omdat ik een weg te gaan heb.

Op zoek naar een nieuw ‘verdienmodel’. Daarbij heb ik een aantal uitgangspunten in het kader van persoonlijke productiviteit waarbij ‘werkgever’ en ‘werknemer’ elkaar dienen te vinden.

Ook deze week heb ik enkele naaiklusjes onder handen gehad; ook in de hitte moet je verder.

Uiteindelijk ben ik dankbaar dat ik het goed heb kunnen afronden en dat ik de betreffende klant verder heb kunnen helpen. Ik heb nog enkele dingen opgeruimd; ook op een plekje op de zolder moet je verder. Er is een weg te bewandelen en dat doe je. Uiteindelijk kom je thuis, daar waar je verlangt om te zijn. Daar waar je hoort. Met respect voor elkaar.

‘First things first.’

Geplaatst op Geef een reactie

Eervol laten voortbestaan

Eervol. Het is een woord waar we soms zoveel waarde aan kunnen hechten. Maar is het woord ‘an sich’ wel zo waardevol? In ieder geval dacht ik dat het een goede zaak was om iets eervol te laten voortbestaan. Misschien streelt het mijn ijdelheid wel; dat is dan ook weer niet de bedoeling.

Onlangs ben ik in een traject terechtgekomen waarbij het fenomeen ‘representatie’ en het gegeven ‘plannen en organiseren’ naar voren kwamen. Dingen waarmee ik me in het verleden heb bezig gehouden, maar waarbij ik nu weinig tot niets meer mee ‘heb’; ze zijn verdrongen naar de achtergrond.

‘Je doet maar wat.’

Dat merk ik ook met mijn bedrijf. Ik heb (nog) geen bedrijfsplan. Oftewel: geen plan om verder te komen. Ik bedenk wel eens dingen, maar veel van die bedenksels vallen in duigen voordat ze het einde van de week bereikt hebben. Een ding weet ik wel: ik ga door. En diep in mijn hart heb ik misschien wel een plan, maar dat zit dan nog onder water.

Ondertussen is het wel een leerzaam traject en kom je nog iets meer over jezelf te weten, je handel en wandel. Daar valt nog veel over te vertellen, maar gezien de tijd laat ik dat maar rusten.

Een stilleven.

En ik deel het met anderen.