Het was de vraag die ik me enkele keren heb gesteld de afgelopen week. ‘Waarom sta ik hier?’ Het was koud en je hebt tijd om na te denken over een aantal zaken. Maar op deze vraag kreeg ik geen antwoord.
Omdat het er niet is. Er wordt gewoon gezwegen.
Zo gaat het vaker in het leven. Je kunt vol vragen zitten over van alles en geen antwoord krijgen.
Naast enkele lopende zaken kwam ik de afgelopen week voor verassingen te staan. Uren waarvan ik het bestaan niet wist en die ik kan – misschien wel moet – bijhouden. In ieder geval zijn er veel mensen die zich bezighouden met wet- en regelgeving. Het zal wel nodig zijn.
Uren bijhouden
In het verleden heb ik mijn uren wel bijgehouden, maar omdat ik de laatste jaren niet boven een norm uitkwam, ben ik er maar mee gestopt. Ik was al blij dat ik uren kon maken.
De tijd zal het leren.
Zo langzamerhand hoop de ik de komende periode directe uren te maken. Uren die direct met mijn werk te maken hebben. De kerstvakantie is voorbij en de ergste drukte is misschien hier ook wel achter de rug, al weet je nooit wat er op je weg komt. In ieder geval is het goed om te handelen.
Ook heb ik enige administratieve zaken kunnen afronden en ben ik voornemens verder orde op zaken te stellen.
Oké. Je weet ook niet waar je hierna weer terechtkomt. Toch is het goed om de dingen te doen waar je gelukkig van wordt. En het is goed om je omgeving te laten zien dat je voor jezelf kunt zorgen.
‘Waarom sta ik hier?’
Het is goed om te genieten van het goede dat je wordt gegeven. En ik mag dankbaar zijn dat ik de kracht heb om een en ander te regelen.
