Een van de nieuwjaarswensen die ik ontving was: ‘alles wat wenselijk is.’ Dan kan ik wel wat opnoemen.
Momenteel heb ik werk als gastvrouw bij een supermarktketen in het kader van het huidige winkelbeleid. Ik ben blij dat ik dit werk heb gevonden. Mijn onderneming ligt in deze lockdown blijkbaar weer even bijna stil en ik zie niet in dat ik in aanmerking kom voor overheidsmaatregelen, omdat ik niet veel inkomstenderving heb. Het is wachten.
Het is niet echt een basisbehoefte, maar soms kun je toch om dingen verlegen zitten. Toch wil ik zelf naar een winkel voering uitzoeken en niet alles online regelen.
Ik heb geen idee wat dit jaar me gaat brengen. Een ondernemingsplan heb ik nog niet geschreven al lijkt me dat niet altijd noodzakelijk. Het is me duidelijk geworden dat ik de vrijheid heb gevonden om mijn eigen traject te kiezen. Het is nog niet duidelijk wat dit gaat worden in de toekomst. Maar de dag zal het mij wel gaan vertellen, verwacht ik.
Zo leef ik dan maar met de dag.
Als het gaat om werk, heb ik wel diverse vaardigheden en enkele opleidingen achter de rug. Niet voor elk werk heb je een opleiding nodig en het is prettig om daar te werken waar je een toegevoegde waarde hebt. Ik merk dat ik het leuk vind om met mensen om te gaan en de contacten die ik heb geven me voldoening. Het is fijn dat je iets voor een ander kunt betekenen en dat je af en toe een of meer bekenden tegenkomt.
‘Alles wat wenselijk is.’ Ja, ik zou wel eens een middag achter de eetkamertafel willen zitten foto’s inplakken, een jasje naaien voor mijn dochter en knopen aanzetten aan een blazer. Je mag altijd iets te wensen hebben in het leven.
Beter iets dan niets.