Soms ben ik blij dat niets voor niets gebeurt en dat alles op de juiste tijd en het juiste moment plaatsvindt. Dan hoeven we het allemaal zelf niet meer in de hand te houden, maar is er in de chaos een geruststellende gedachte. Op die ene tijd. En als iets moeilijk is, kun je het werk opdelen in ‘stukken’ (fases). Dat maakt het gemakkelijker.
Ik merk wel dat ik meer naairoutine heb dan in het verleden; het werk in het atelier is een goede aanvulling op mijn naaiwerk en vice versa. Ik hoef niet meer zoveel te zoeken of te denken wat te gaan doen met mijn onderneming. Misschien komt dat op een later moment wel. Soms ben ik blij dat ‘wie dan leeft die dan zorgt’.
Ik heb deze week gelukkig een gelegenheid gevonden om de stof voor de tuinkussens te knippen. Ook kwam er een verstelklus tussendoor die qua planning dringend klaar gewenst was. Ik heb een jeans van Ralph Lauren ingenomen. Het stiksel van de locksteek had twee kleuren en die heb ik laten terugkomen. Zo kun je variëren met de lockmachine. Ook is er veel mogelijk qua soorten garen, maar we houden het nu maar even simpel. Door mijn ervaring in het naaiatelier leer ik zelf ook meer creatief zoeken naar oplossingen. Dat komt, omdat iets toch af moet en je niet eindeloos tijd hebt om na te denken over een perfecte oplossing. Goed is goed.
Maar een jeans homemade is toch anders dan af fabriek. Dus soms moet je ook weten wanneer je moet stoppen.
Het was weer als vroeger. Een rits terugzetten in de zijkant van een broek met een paspelreep. Het was een dejà vu waarbij ik op de opleiding zat en een zak met een paspelreep moest maken. Economisch gezien kan dit niet uit, maar voor nu heb ik het klaargemaakt.
Eindeloos kun je aan het werk blijven om iets helemaal af te maken, maar genoeg is genoeg.
