Zo las ik het onlangs. Iemand die een brief heeft geschreven en met zijn eigen handschrift afsluit met een groet. De groet met de hand. Zo sluit ik nu elke week af met een ‘groet’ – een werk – van mijn hand.
Vanavond zag ik op een regionale tv-zender een stukje film over Stork, een bedrijf in Hengelo. Het ging over de geschiedenis van het bedrijf en er kwamen enkele werknemers aan het woord. Ik vond het interessant om te zien hoe dit bedrijf door de jaren heen was gegroeid en – ja, het was zo – ging afbouwen. Een visie van een ondernemer, van de familie, van de werknemers. Bijzonder was het om te zien hoe betrokken de werknemers waren bij het bedrijf; ze hadden hart voor de zaak. En de ondernemer die telkens ‘anders dacht’ en zo een visie kon ontwikkelen.
Het was deze week niet meer zo heet en dat gaf gelukkig enige rust in het werk en (buiten)leven. Ik heb panden van de tuinkussens aan elkaar gelockt. En nu moeten de ritsen ingezet worden. Het is voor het eerst in mijn leven dat ik tuinkussens naai en ik heb de opdracht aanvaard, omdat ik heb begrepen dat je ‘alles kunt’. Zo kun je in het leven voor verassingen komen te staan. Qua planning merk ik in de huidige omstandigheden dat ik thuis nog niet een hele dag aan een project kan werken en blij moet zijn als ik iets kan oppakken. Zo ben ik ook begonnen aan een tas met verstelwerk.
Gisteren was het nog mooi weer en toen ben ik in de tuin aan het werk gegaan. Dat is voor mij ook veel handwerk en zo kun je het geheel naar je hand zetten. Natuurlijk lukt dat niet op alle fronten, maar als je dat doet wat binnen je vermogen ligt, dan zit je volgens mij aardig op de goede weg.
Oké, dit was mijn ‘groet met de hand’.! 
