Soms weet je niet welke prijs je moet vragen voor een product. En weet je niet wie je hierbij gaat helpen. Dan blijft het stil. Je weet ook nog niet of de betreffende partij met je verder wil. En je wilt niet te weinig verdienen. …. Over het zwijgen.
Ja, ik ben maar even naar buiten gegaan. De zinnen verzetten. Je kunt al het geld van de wereld vragen c.q. verdienen, maar je weet niet of je een opdracht binnensleept. En dan moet het vooral meer worden voor dezelfde prijs. Ik heb gevraagd om een voorstel. Dat heb ik niet weer gezien, dus laat ik het rusten.
Geen voorstel, geen prijsopgave.
Het is goed om ergens in te schikken, maar als er geen voorstel komt, kan ik ook niet reageren. Ook heb ik geen antwoord gekregen. De klant kan een gesloten boek lijken en je kunt worstelen met allerlei vragen.
We kunnen blijven vasthouden aan het feit dat het de bedoeling is en onze weg vervolgen. Daden spreken luider dan woorden en we hebben ruimte in ons leven om zelf keuzes te maken. Het kan zijn dat de keuzevrijheid niet erg groot is, maar ze is er wel.
Het is goed om te zwijgen. Het kan je sterker maken en je blijft dicht bij jezelf. Zo kun je bij jezelf afvragen of je gaat voor dat wat waar is. Onze redenaties hebben niet zoveel om het lijf; veel is en wordt overdreven.
Mensen om me heen (familieleden) hebben geholpen met de website en -shop. Een aantal dingen waren ‘outdated’ (een mooi woord) en zo kan ik het geheel misschien nieuw leven inblazen. Vanwege al de werkzaamheden en omstandigheden van de afgelopen jaren is er weinig geïnvesteerd in het bedrijf en daaruit volgen consequenties.
We gaan door. Ik zou niet weten wat anders.
