De zon gaat elke morgen op en die mogen wij tegemoet treden. Dat is een feit waarvan ik persoonlijk blij wordt. Het geeft moed om de dag te beginnen en zo mogen wij opgaan. Ieder naar zijn/haar eigen plek.
Om mijn werkzaamheden voort te zetten heb ik besloten om iets ‘professioneler’ te bloggen. Ik merk dat mijn korte verhaaltjes onvoldoende scoren in de rankings – dat maakte mij niet veel uit – en weet nu dat het beter kan. Of het voor de klant ook beter wordt?
Dat mag ik hopen.
Bij mijn nieuwe werkgever ben ik aardig aan het leren. Het is opnieuw een leer-/werktraject, maar nu binnen. Dat geeft fysiek enig comfort. We gingen opruimen en ik mocht enkele lappen stof mee naar huis nemen. Eerst wilde ik dat niet gaan doen, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Het is iets wat me toch ook wel tevreden stelt. Net zoals de takken uit het groen die op de vaas kwamen te staan.
Afgelopen zondag heb ik een wandeling gemaakt en daar had ik tijd om alles eens goed te overdenken. Ik merkte ook dat het onderhoud van een groene omgeving een investering is waarbij de mens baat heeft. En meestal is het helemaal niet moeilijk al kost het wel fysieke inspanning. Een veilige omgeving is belangrijk voor ons allen. En een keuze.
Ondertussen merk ik dat een industriële (naai)machine een aanzienlijk ander vermogen heeft dan de naaimachine thuis. Je kunt daarmee een stuk sneller werken en daardoor meer produceren. Dat maakt mij bewust dat mijn naaiwerk in een ander marktsegment thuishoort.
Dus kan ik in principe nog gaan voor ‘al uw naai- en verstelwerk’? Al begrijp ik dat voor uitstekende prestaties uitstekende faciliteiten beschikbaar moeten zijn. En daarvan kan ik nu alleen maar dromen.
Wat ik ga ondernemen? Daarover kun je nadenken, maar ik moet eerst maar eens proberen om in deze modus verder te gaan. Of, zoals Aristoteles het ooit zei: ‘Daar waar je talenten en de behoeften van de wereld elkaar kruisen, daar ligt je roeping.’
Dus daartoe ben ik geroepen. Zo eenvoudig kan het blijkbaar zijn.
