Geplaatst op Geef een reactie

Nu even opkrabbelen

Nou ik weer enigszins ben bijgekomen, is het de tijd om opnieuw orde op zaken te stellen in huis in de gegeven omstandigheden. Je merkt dat een en ander ondertussen meer in aarde heeft dan nu even opkrabbelen.

Zo af en toe is het ook goed om tegen je grenzen aan te lopen. Je kunt dromen dat je iets of iemand bent – ben je ook – maar als je bijvoorbeeld niet als topsporter bent geboren, zul je het waarschijnlijk ook niet snel worden. Ook al heb ik altijd veel respect gehad voor atleten (hardlopers). Toch schijnt topsport in veel gevallen niet zo gezond te zijn als gedacht.

De laatste tijd heb ik enigszins veel gereisd. Weliswaar hier in de buurt. Het was een periode om dingen te verzamelen, te handelen en te vervoeren naar huis. Ons gebruikelijke vervoermiddel dat we gebruiken om iets verder op pad te gaan, is nog afwezig en dan wordt het fietsen of het openbaar vervoer. De reistijd is dan langer dan met de auto.

Maar het mocht de pret niet drukken. Je ontmoet mensen en dan merk je dat je toch met z’n allen onderweg bent en dat je – zonodig – elkaar onderweg kunt helpen en met de ander kunt praten. Als je weet dat je op je plek bent, geeft dat ook vertrouwen om je weg te vervolgen.

Het naaiwerk kon het blijkbaar lijden. Daar heb ik minder tijd aan besteed dan voorheen. Misschien is het wel de bedoeling je voeten eens op andere bodem te zetten en te denken dat de wereld hier niet ophoudt. En dan heb ik het niet over ‘vakantie vieren’.

Het leven kan een zoektocht zijn naar iets moois. Daarbij zijn dingen goed gegaan, maar er zijn ook dingen die niet goed zijn gegaan.

Het nu even opkrabbelen gaat niet vanzelf; wel biedt het perspectief.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *