Je kunt jezelf verbijten. Het overkwam me onlangs en dan merk je wanneer je iets onderdrukt – omdat het in de gegeven omstandigheden moet – het er op een later moment uitkomt. ‘Eerlijk duurt het langst.’, zeg ik maar.
Er zijn altijd wederzijdse verwachtingen in een relatie. En als deze niet uitkomen dan ga je iets onderdrukken en dan zoekt het zich een weg. Een vervelende aangelegenheid.
Maar goed. Genoeg hierover.
Ik kon de afgelopen week een keer vroeg beginnen. Dat is winst. Het is prettig om alle banaliteiten in deze wereld achter te laten; iemand die belt en vervolgens niet komt. …… de vraag komt in me op in hoeverre het menens was. Uiteindelijk ga ik daar niet over.
Veel ervaring in de mode- en kledingwereld heb ik niet, maar ik probeer mijn steentje bij te dragen. En natuurlijk ben ik altijd in voor een nieuwe uitdaging. We gaan zien wat ons toevalt.
Deze week ben ik begonnen met een langdurig telefoongesprek wat tegenwoordig ook werken betekent. Ik merk dat ik toch liever fysiek met mensen spreek, maar de omstandigheden geven ons dit. Binnen de gegeven kaders moet ik toch verder. Het ondernemen (naaiwerk) is nog niet voldoende om maandelijks van rond te komen, dus moeten er andere potten bij het vuur gezocht worden. Ja, en dan vraag ik me weleens af wat dat toch zal worden.
In ieder geval is het goed om de koe bij de horens te pakken en de hand aan de ploeg te slaan. Verder gaan en niet achterom kijken. Het heeft een tijd geduurd dat ik terugkeek, maar ik merk dat het goed is om de ballast van het verleden achter me te laten.
Ondertussen krijgt mijn naairuimte meer gestalte, al wil ik nog wel een keer iets aan het schilderwerk gaan doen. 
Jezelf verbijten. …. Niet doen.
