Het verleden achter je laten. Reken ermee af. Je schepen achter je verbranden. Mensen deden het letterlijk als ze gingen emigreren naar een nieuwe wereld. Ze verbrandden hun schepen, zodat ze niet konden terugkeren.
Soms word je ertoe opgeroepen. Om af te rekenen met het verleden. Waarom iets is gebeurd en hoeveel impact het heeft gehad. En waarom je welke keuzes hebt gemaakt. Geen excuses, gewoon gehandeld vanuit het hart. Wat jij dacht dat het beste was. Daarmee moet je verder; je kunt het beste maar blijven accepteren.
Nu mijn (tijdelijke) baan er is, heb ik minder tijd voor het naaiwerk. Het kan ook niet teveel worden hier, omdat ik gewoon in huis werk. En dan is het ook nog vakantie. Ja, soms zou ik mijn werk wel willen uitbreiden met andere activiteiten, maar het is nu wat het is. Deze week heb ik enkele verstelklussen afgerond en ik hoop dat de klanten er tevreden mee zijn.
Ik heb een patroon overgetrokken uit een modetijdschrift voor een klant. Deze heb ik op de stof gespeld en wordt nu in een volgend proces gezet. Ja, ook dat ga ik maar gelijk loslaten.
Soms vind ik het ook wel gênant. Dat ik nog geen tijd heb gehad om aandacht te geven aan mijn eigen ‘werkkamer’ – ik noem hem maar zo – om deze eens te verven en te behangen.
Geen kleedkamer. ….. Ik kan nog wel meer gebreken opnoemen. Misschien moet ik maar dankbaar zijn dat mensen vertrouwen in me hebben en dat ik dit werk kan uitoefenen. En ik vind het nog steeds leuk om ermee bezig te zijn. Het verzet de zinnen. 
Je schepen achter je verbranden. Je moet vooruit. Verder in dit leven. Misschien weer een nieuwe activiteit oppakken na deze coronacrisis. Zolang het lichaam het toelaat, zal het wel goed zijn.
