Ook nu sluit ik de week af met een korte ‘blog’ (zoals ze dat noemen). Ja, je moet wat schrijven om de SEO’s te scoren.
Het is iets om bij stil te staan. Het ergste leren verwachten. Klaarstaan om in de rust door te gaan en je daarin niet laten leiden door angst. Een gezonde angst is natuurlijk, maar uiteindelijk moet je toch verder en kun je je niet door angst laten verlammen.
Er komt veel op je af in het leven en daarin maak je automatisch keuzes. Of, zoals ik onlangs las over iemand die ’s morgens eerst een rondje rond het huis liep om zo duidelijk te krijgen wat hij als eerste moest oppakken.
Dat doe ik niet.
Onlangs kwam ik een oud-collega tegen en ze zei dat het goed was dat ik dit heb opgepakt. Het voelt allemaal wel als een avontuur; je weet niet wat de toekomst in petto heeft.
Ik merk wel dat een en ander op een langere termijn geschoven wordt; ik heb ook niet een strakke planning; ik laat het wel op me afkomen. Je merkt dan toch dat je iets doet wat je kunt, wat je leuk vindt, waar je energie van krijgt en wat je dan opnieuw graag oppakt.
