Geplaatst op Geef een reactie

In een baan

Sinds lange tijd ben ik begonnen in een baan; hij kwam zomaar op mijn pad. Nu werk ik gemiddeld meer uren per week buitenshuis, maar fysiek is het minder belastend. Dat was wennen deze week.

Het was bijzonder om nieuwe mensen te ontmoeten met wie je het gesprek zo voortzet en waar begrip en respect is voor elkaar. Ja, het was leuk om zo interactie te hebben met de ander.

Hier in huis heb ik vanmiddag een klusje kunnen afronden; het vraagt enige discipline om de week goed door te komen en af te ronden. Het is ook een soort plicht.

Iets beloven brengt een schuld met zich mee die je moet inlossen. Voor zover mogelijk. Ik ben blij dat het klusje – naar behoren, hoop ik – is afgerond. Ik merk dat ik thuis meer dingen kan oppakken, omdat ik fysiek niet zo moe meer ben van het werk. Dus heb ik het een en ander kunnen uitrichten.

Vandaag heb ik ook een nieuw logeerplekje kunnen inrichten. Dat vind ik leuk als de kinderen thuiskomen. Er staat nu een tafel met een lamp erop.

Je kunt het achterstallig onderhoud noemen, maar vaak doe je de dingen die gewoon op je pad komen. En dan kijk je wel wat je kunt afronden of wat niet. In die zin kun je het leven soms wel een crisis noemen. Gewoon het kiezen tussen twee kwaden.

‘Een actueel punt in de huidige crises.’ Iemand schreef hier laatst over; het was vast een journalist. Dat kunnen veel dingen zijn en iedereen heeft te maken met keuzes maken in het leven. De basisbehoeften moeten veilig zijn en het is belangrijk deze te borgen. Dat brengt een inspanning met zich mee. In die zin is het werken nooit klaar.

In een baan. …. We gaan kijken wat het wordt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *