Geplaatst op Geef een reactie

Gastvrij zonder morren

Laatst werd ik hierbij bepaald. … Gastvrij zonder morren. Gisteren heb ik mijn laatste werkdag in de bedrijfscatering gehad; ik ga op weg naar iets nieuws. Een einde aan de professionele ‘hospitality’. Er valt inderdaad wel iets te zeggen over gastvrijheid. Mijn collega’s kregen een cursus Hospitality aangeboden van hun werkgever. Zelf werkte ik als oproepkracht via een uitzendbureau.

Ik had me al snel bedacht ik gewoon aardig moest zijn. Gewoon er zijn is natuurlijk ook voldoende. En dan aan het werk gaan. Want dat is wat ik moet doen. De gesprekken met de collega’s waren leuk, vaak spontaan en even vaak ging het nergens over. Ja, het ging natuurlijk wel ergens over, maar uiteindelijk kom je er niet verder mee. De spontaniteit en sympathie ga ik missen. En het heerlijk kunnen lachen met elkaar. Dat maakt het ook gemakkelijker om een dag door te komen.

Ja, zo heb ik mijn beste been voorgezet.

Omdat ik nu meer uren ga werken in een reguliere baan, ben ik minder thuis. En dan ook minder beschikbaar voor naaiwerk. Het betekent niet dat ik ermee wil stoppen; het blijft altijd wel een soort ‘rode draad’ in mijn bestaan. En al zou ik meer willen maken wat ik nu doe of meer in mijn bedrijf willen doen dan wat ik heb gedaan….. het is wat het is.

Eerder deze week las ik een artikel over drie zussen die een webshop waren begonnen. Erg enthousiast natuurlijk en ideeën te over. Als je dat kunt organiseren, is dat natuurlijk knap. Ik ga hier verder op mijn manier. Het moet wel passen in het plaatje.

Gastvrij zonder morren. “Es ist euch gut, dass ich hingehe”. Dat waren woorden die ik deze week vernam.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Gasten doen dat ook.

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *