Deze week heb ik een naaiopdracht afgemaakt en aan een volgende was ik begonnen. Ik heb dingen toegezegd en nu de herfst eraan komt, moet ik ze gaan waarmaken. Het wordt naar mijn idee steeds lastiger om in de buurt aan goede stof te komen. Ik doe een gooi en ga volgende week naar de stad om te kijken of ik daar kan slagen. Ik vermoed van wel en in deze wil ik de kleine ondernemer ook wel steunen.
Doordeweeks ben ik halverwege de middag beschikbaar voor het een en ander en ik merk hierin dat geen dag hetzelfde is. Soms denk ik dat ik met de rug tegen de muur wordt gezet en in de luttele ‘vrije minuten’ moet ik maar verder. Vaak niet meer ’s avonds, omdat het eerder donker wordt en hier thuis een en ander in orde gemaakt moet worden. Dat kost tijd en geld. En ….. ‘komt tijd, komt raad’.
Daar mogen we op vertrouwen. Dat alles op de juiste tijd en het juiste moment gebeurt. Zo is het niet altijd mogelijk iets strak te plannen, omdat ik ook merk dat sommige dingen iets langer duren dan gepland of er komt iets tussendoor.
Met het fenomeen ‘werkkleding’ ben ik ook nog aan het stoeien. Ik merk dat ik het liefst niet in mijn nieuwste kleding hier aan het werk ben en buitenshuis is het soms zoeken naar de juiste werkkleding. Je moet ook veilig kunnen werken, nietwaar?
Dat laatste lukt altijd nog en daar ben ik wel dankbaar voor. Het veilig werken heeft ook zo z’n waarde. Soms wordt je ‘door schade en schande’ wijs welke plek daarvoor geschikt is.
“Beter wordt het niet.”, denk ik weleens. Misschien is dat iets om in het achterhoofd te houden. Ik heb dingen toegezegd.
Zo is het nu eenmaal.
