Ruim vier weken geleden ben ik begonnen met werken in de catering bij de gemeente Arnhem. Terug in een kantooromgeving waar het hybride werken in gang gezet is. Nu is het vakantieperiode en het lijkt wel extra rustig.
Maar schijn bedriegt. Het werk gaat ook in de vakantieperiode door. Ook worden er misschien over het geheel minder inspanningen verricht ‘doordat men op vakantie is’; er is toch degelijk beweging en dat is maar goed ook.
Het is leuk om allerlei gesprekken met klanten te hebben. En daarbij soms ook gezamenlijke herinneringen op te halen. Want, hoe meer jaren er achter ons liggen, hoe meer gebeurtenissen je meeneemt in je leven.
Al eerder heb ik geschreven over het zogenaamde hybride werken. Misschien is dat ook wel wat bij mijn leven hoort. Je talenten inzetten op de best mogelijke plek en in de best mogelijke omstandigheden.
Thuis is ook het ook wachten op klanten, maar je kunt natuurlijk ook actief klanten werven.
Voorlopig ben ik nog van de eerste categorie en heb ik werk liggen. Ik heb een opdracht gekregen om een broek te naaien. Je luistert naar een verhaal, krijgt een voorbeeld en begrijpt wat de bedoeling is. Ik vond het nog even spannend of ik de juiste afweging zou gaan maken. Maar vandaag hoorde ik dat ik nauwgezet moet handelen. Dat gaf mij enige rust, omdat de realiteit niet altijd overeenkomt met dat wat wenselijk is. Dat wat ik heb uitgedacht, gaat nu lukken. En dan hoop ik dat de klant veel plezier mag beleven aan de nieuwe broek.
Vorige week ben ik op verkenningstocht geweest in een winkel in de stad waar ik al tijden naar toe wilde. Voor een jas die al een poos hier hangt.
‘Wat in het vat zit, verzuurt niet.’ Dat houden we maar vast.
