Dat las ik laatst …. Je hebt een schaduw aan je hand. Aan je rechterhand, om precies te zijn. Het is verwonderlijk dat dit zo is.
Soms kunnen dit mensen zijn die je iets te vertellen hebben, waarmee je moet gaan handelen. Anderzijds vind ik het ook fijn om te bedénken dat er een schaduw is aan je hand. Er is altijd iets of iemand bij je.
Dus ben je nooit alleen. Iemand die (even) tijd voor je neemt in de dag bij een pauzemoment. Het zijn waardevolle momenten.
Deze week was ik een volle week buitenshuis aan het werk en heb ook nog even kunnen genieten van korte pauzes. Ook had ik naaiwerk aangenomen en naderhand bleek dat dit deze week ook nog af moest. Dus moest ik in de avonduren nog aan de slag.
Dat was voor mij prima verder, maar zoiets moet ik niet elke dag hebben. In de avond is het toch donker en dat werkt soms niet meer zo prettig. Misschien wil ik mijn krachten sparen om de volgende dag weer goed aan de slag te gaan.
Maar nu ben ik zo nu en dan ’s avonds toch nog even aan de slag gegaan. Ik bedacht ik me dat we – ondanks verlichting in huis – de avond mogelijk ook kunnen zien als een schaduw van de dag. Het werkzame leven is voorbij en dan kun je uitrusten voordat je naar bed gaat.
En ’s morgens als je naar je werk moet, is het nu ook weer donker.
Maar goed, genoeg zo.
Het werk is klaargekomen en uitgegeven.
Een schaduw aan je hand. Je bent dus nooit alleen. Er zijn deze week ook nieuwe mensen in mijn leven gekomen die dichtbij waren. Dat maakt het leven lichter en dat is maar goed ook!
Een goede zondag toegewenst.
