Vanuit de rust gaan handelen. Het was een item waar ik laatst bij bepaald werd. Vanuit een zittende houding beginnen met wandelen. En met het wandelen komt ook het handelen. En dan ook standhouden. Het zijn allemaal uitgangspunten die horen bij het leven.
Deze week heb ik minder uren buitenshuis gewerkt en ben iets meer in de rust gekomen, zodat ik ook meer rust heb om – naast het werk buitenshuis – naaiwerk op te pakken.
Het is fijn dat er wat meer rust in het lijf is; het lijkt of je dan ook ‘rustiger’ kunt nadenken.
Het was vooral leuk dat ik een keer op een ochtend vlakbij mijn werk buitenshuis de eigenaresse van de winkel tegenkwam waar ik voeringstof heb gekocht. Vanuit de verte vroeg ze of het al klaar was en ik moest bekennen dat de stof nog ingepakt zit.
Wel onder handbereik, maar toch.
‘Het komt goed.’, zei ze. Dat hoop ik dan ook maar. In ieder geval gaf het me kracht om de dag te vervolgen, omdat het toch iets is van een ‘passie’, dat naaien.
Het werk is ook iets wat we krijgen. Je moet inspanningen verrichten om je plichten na te komen, maar uiteindelijk is het iets wat je gegeven wordt. Als je dat bedenkt, dan mag je dankbaar zijn voor wat je hebt gekregen. Elke dag opnieuw.
Deze week heb ik gekeken naar een programma op tv waarbij een stel een oud stationsgebouw onder handen ging nemen. Het was leuk om te zien hoe zij dit vol enthousiasme oppakten en ook de financiering rondkregen. Toch iets van ondernemerschap, toch?
Ja, ondernemen. Het vlammetje is klein, maar nog niet uitgedoofd. Zolang we verder kunnen, doen we dat.
Vanuit de rust gaan handelen. Dat blijft altijd een goed principe. Net als ‘bedaard en goed overwegen’.
