Ja, ik ben het met je eens. Helemaal. Precies.
Precies.
Precies. Hoe vaak heb ik dat woord de laatste tijd niet gehoord?
Ben je het eens? Het deed me denken aan een gesprek in het verleden tussen de ‘preciezen’ en de ‘rekkelijken’. Dat gesprek heb ik zelf niet gevoerd – misschien ook wel, maar in het verleden heeft het ook plaatsgevonden.
Gelukkig kunnen we vaststellen dat er van beide kanten iets te zeggen valt.
Het was een volle, bewogen week. Een week ook van uitersten, vond ik. Dat maakt het misschien boeiend, omdat een en ander in beweging blijft. Toch blijf je altijd zelf nadenken.
Een week ook van praten met de ander. Een ander op weg helpen. Zowel buitenshuis als thuis.
En dan blijkt maar weer dat het leuk was om elders onder de pannen te zijn en thuis te kunnen ontspannen.
Of moet er nog gewerkt worden?
Deze week heb ik nog enkele broeken in ontvangst genomen en daarmee vandaag een start kunnen maken. Het was het begin van de herfstvakantie en ik ben ook nog de stad in geweest in de middag. Je kunt zo over dingen nadenken en een ervan is dat ik begrijp dat er veel werk is.
Toch kun je niet meer doen dan nodig en ieder werk komt op de juiste tijd.
Het was leuk om de afgelopen week een nieuwe omgeving te verkennen en zo nieuwe mensen te leren kennen.
Opmerkelijk is dat we allemaal dezelfde taal spreken, ook al is onze achtergrond nog zo verschillend. Samen werken en over barrières heenstappen is voor elk mens een ding. We zijn aan elkaar gegeven. Ieder op zijn of haar eigen plek met zijn/haar uitdagingen.
Digitale communicatiemiddelen kunnen de verbanden soms dicht bij elkaar brengen. Ze zijn aan ons gegeven.
Precies.
Ben je het eens? 
