Het wordt langzaamaan echt herfst en daarbij kan een winterjas niet uitblijven. Mondkapjes worden massaal gedragen tijdens deze gedeeltelijke lockdown en wie een beetje om de gezondheid van zichzelf en van de ander denkt, draagt er zelf ook een in de aangegeven ruimten. Gewoon om respect te hebben voor de ander. Daarbij kun je de lat hoog leggen.
Deze week heb ik een leuk gesprek gehad met een klant. Echte Achterhoekse gezelligheid. En dan merk je soms dat de tijd vliegt, omdat ik nu in een positie kom waarbij je op sommige gebeurtenissen in het leven kunt terugkijken, terwijl deze voor anderen ontluiken. Ook kreeg ik bezoek van een studente aan de ArtEZ (Hogeschool voor de Kunsten). Ook daar ligt de lat hoog en dat moet ik dan gaan waarmaken. Ik ben ondersteunend begonnen met naaiwerk voor een kunstopdracht en er mogen geen ‘wrotten’ aan de hoeken komen. Dat betekent netjes naaien, zodat de hoeken ook mooi omgezoomd worden.
Soms wil je beleefd zijn en zwijgen over een onderwerp, terwijl je aan de andere kant nieuwsgierig bent over het verloop van een zaak.
Zigzaggen
‘Een carrière kan ook zigzaggen.’, las ik laatst in de krant. Het deed me denken aan de zigzagsteek op de naaimachine en het proces waarin ik zit. “Soms lijkt het alsof je een stap terugdoet, maar uiteindelijk zijn het grote stappen vooruit.”, zeggen ze.
Ja, zo kun je het ook bekijken.
Je kunt ook perfectionistisch zijn en de lat hoog leggen. Dat kun je inzetten om je ambities waar te maken.
Het zijn allemaal weer mooie woorden, maar de realiteit is dat je vooruit moet. Je moet verder. Ook al wordt je hele leven op de kop gezet. Dat is waarschijnlijk ook wel goed, want het schijnt niet goed te zijn om te blijven op de plaats waar je bent. Daarbij zijn een aantal stelregels te hanteren, maar het leven is sterker. En je maakt intuïtief keuzes waar je zelf blij van wordt; een soort overlevingsdrang. Dat gaan we dan nu maar weer doen.
Een goed bord eten hoort daar ook bij.
