Ik wil toch wel een ‘pro’ worden. Goede teksten schrijven voor het internet. Dat is nog een behoorlijke opgave en het ‘linken’ moet beter. Linken heeft te maken met verbanden leggen. Dat is een risico, want je weet niet waar je dan uitkomt. Ik ben dan ook benieuwd hoe dit gaat uitpakken. Welke linken ga ik wanneer leggen?
De antwoorden komen vanzelf. Of, zoals Bob Dylan het zong, misschien komen ze wel ‘blowing in the wind’. Dan verwaaien ze blijkbaar gewoon.
We zullen het zien.
Ook moet ik iets gaan doen met de teksten bij de foto’s. Ik begrijp dat het een hele klus is en de vraag is of ik daar allemaal tijd voor neem.
Deze week ben ik verder gegaan met een mondkapje. Ik merk dat ik het fijn vind – als ik niet moe ben – om ’s avonds achter de naaimachine te gaan zitten en om iets te naaien. Om verder te komen. Ook dat is nog een behoorlijke opgave.
Deze week heb ik ook nog twee verstelklusjes kunnen afronden. Sommige stoffen zijn niet gemakkelijk in het bewerken en dingen kosten soms meer tijd dan gepland. Zolang – in dit geval – de binnenkant goed afgewerkt is, is het goed. Ik heb nog een extra stiksel gezet, zodat het band wat ik moest bevestigen goed vast zit.
Soms kan iets (te) zwaar zijn. Dat kan niet de bedoeling zijn. Dan is het prettig als je mensen op je weg krijgt met wie je een gesprek mag voeren en die helpen dingen lichter te maken, zekerder. Opdat je lichter je weg vervolgt. Of, zoals ik er eerder bij bepaald werd: wie met oprechte blijdschap – of met plezier – zijn/haar weg gaat, die komt de zon tegen. Dat vond ik ook altijd een prettige bijkomstigheid.
En dan kan het ontspannend zijn om gewoon even met plezier te wandelen en de zon tegemoet te gaan. Zonder zon, geen leven.
Naaien. Je moet er een aardigheid in hebben.
