‘Dat doet het leven.’ Hét antwoord dat ik kreeg toen ik opmerkte dat ik opnieuw mensen tegenkom die ik jaren niet heb gezien. Ja, het leven heeft mij hier gebracht. Wie had dat nu gedacht?
Deze week ben ik gebeld om te gaan werken in de catering. Ik doe mijn best. Of dat genoeg is? Voor mij wel. Het was wel bijzonder dat ik terug ben gekomen op mijn oude nest. Weer contacten met collega’s die ik jarenlang niet meer heb gesproken. Dat zoiets kan! Dat vind ik toch bijzonder. En toch ook een hele nieuwe tak van sport. Ik heb aangegeven dat ik daar wel in wil werken. Of ik het ver ga schoppen? We zullen het zien.
Op maandagochtend ben ik begonnen als een wiskundige met het opmeten van klittenband op een doek in een bepaalde graad. Ik dacht dat het goed was om vol ijver de nieuwe week tegemoet te treden, omdat ik dan een werk volgens planning af kon ronden. Niet wetende welk telefoontje er zou komen.
Het was wel een beetje spannend met het naaiwerk. Een opdracht met een compleet uitgewerkte (bouw)tekening erbij.
Misschien was het handig geweest als ze de stof hadden meegeleverd. De eventueel gewenste stof was niet voorhanden in de stoffenzaak waar ik was en heb ik een alternatief gevonden wat in de buurt lag van de reeds aangekochte stof.
Ja, zo kunnen dingen hun eigen leven gaan leiden. Dat doet het leven. En de laatste stof was niet echt gemakkelijk om te bewerken voor het doel waarvoor ik hem nodig had. Maar goed, ‘gedane zaken nemen geen keer.’
Ik hoop dat de klant er ook zo over denkt en dat het product goed gebruikt kan worden waarvoor het is bedoeld.
En daarom wens ik ze veel plezier toe met de nieuwe doeken.
