‘Laat het los. Dan zul je losgelaten worden.’ Dat is mijn conclusie van de afgelopen week. En het houdt ook een belofte in. Er is weer veel gebeurd. Er zijn gesprekken gevoerd, genaaid, gefietst, eten gekookt. Gesprekken verbinden, dus daar moet je altijd tijd voor nemen. Of het nu goed uitpakt of slecht, het is wat het is en we zijn wie we zijn en we blijven allemaal mensen.
Ik houd van beloftes. Het is iets wat in de toekomst gaat plaatsvinden.
Soms wil je terug naar de plek waar je je bent opgegroeid. Deze week zag ik op social media een prachtige tuin van een particulier. Dat zag er geweldig uit. Ik las ook dat mensen de stad verlaten en teruggaan naar het ‘rustige zuiden’. Omdat ze niet konden wennen aan de cultuur.
Het is goed om de kansen te pakken die je krijgt en jezelf daarbij te onderscheiden. Dan doe je iets.
Het was pittig maar heb het voor elkaar gekregen. Eigenlijk wil je je huis verder op orde krijgen, maar deze verstelopdracht had ik beloofd deze week af te ronden. En dat heb ik gedaan. Daarmee kan ik me ook onderscheiden. Waar een ander misschien geen heil in ziet kan ik mogelijk wel oppakken. Ook had ik nog een kostenopgave gemaakt, maar hier heb ik niets meer van teruggehoord.
Ja, het zijn kleine dingetjes, maar het is iets.
Ik ben benieuwd wat de toekomst gaat brengen. We hebben zo onze wensen, onze dingen die je denkt nodig te hebben. Misschien wel werkschoenen. Daar denk ik voorlopig over na. Het is natuurlijk altijd handig deze te hebben als je op een werkvloer bent waar met zware spullen wordt gesjouwd of waar zware spullen op je voeten kunnen vallen. Misschien moet ik het zekere voor het onzekere nemen. ‘Laat het los. Dan zul je losgelaten worden.’
