Vandaag zag ik een bekend persoon en ik vroeg hem: ‘Ik ken jou toch?’ Hij antwoordde en zei: ‘Ja, daar kan ik ook niets aan doen.’
Inderdaad. Hij kan er niets aan doen dat hij een bekend persoon is. We moeten er ons maar bij neerleggen.
Deze week heb ik mijn verstelwerk weer opgepakt. Het is een ingewikkeld gebeuren en, omdat ik een opleiding in het verleden gevolgd heb, kan ik terug naar de basis. Het is een werk wat ik niet heel vaak gedaan heb en daardoor niet veel ervaring heb. Daarom ga ik ook niet voor de hoofdprijs.
Maar het kan wel iets worden. Het lijkt misschien op een zaadje wat onder de grond verborgen is en zich langzaam gaat ontkiemen.
Vanavond zag ik op tv een zanger met hele korte armen. Het was een afwijking. En Hij had een passend colbert aan. Zo mooi dat dit op maat gemaakt is.
Zo moet ik dat ook gaan doen. Iets passend maken waarmee de klant goed uit de voeten kan. Er zat (en zit) best wat werk aan en de komende week hoop ik dit te kunnen afronden.
We zitten in een crisis en dat betekent dat we de juiste keuzes moeten maken. Dus houden we ons aan de regels. Dat is verschrikkelijk saai – dat geef ik toe – maar we komen vanzelf verder.
Ik vind het wel leuk om ook werk buitenshuis te hebben. Je ziet en spreekt nog eens andere mensen en – gelukkig – kunnen het ook hartverwarmende gesprekken zijn. Het is goed om in gesprek te blijven met elkaar en elkaar te ondersteunen waar nodig.
Omdat het weer het einde van de week is, maken we nog even de balans op. Een week van bij de les blijven en doorgaan met datgene wat ons gegeven is.
Daar kan ik ook niets aan doen.
