Voor het laatst bewaard. Wie doet er nu nog zaken om ‘het beste voor het laatst te bewaren’? Dat is toch een ding. Deze week hoorde ik: ‘Het beste komt nog!’. En misschien heb ik dat ook alvast mogen voorproeven. Wie weet.
Het is mooi om bij oude woorden bepaald te worden. Woorden die ertoe doen en die je iets hebben te zeggen. Zo heb ik deze week ook iets gehoord over een tafel.
Het is geschikt om de tafel dekken als je iets te delen hebt met de ander. En je kunt aan tafel een gesprek voeren met elkaar.
Je kunt heel wat luchtkastelen bouwen in het leven, maar voor je het weet is de week alweer ten einde. En dan is er nog zoveel werk dat gedaan moet worden! Het is goed om een dag vrijaf te nemen van het werk om tot rust te komen en het werk te laten rusten, indien mogelijk. Dan kun je vanuit die rust opnieuw gaan bouwen. De zorgen die je kunt hebben, kunnen dan zomaar als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Het naaiwerk wat ik nog heb liggen is nog niet klaar. Deze week heb ik wel een paar kleine klusjes aangenomen. Een daarvan is klaar en met de andere ben ik begonnen.
Natuurlijk hoef ik geen verantwoording af te leggen van alles wat er is gebeurd in de voorbije week. Het is wel zo dat je bereid kunt zijn om verantwoording af te leggen over de dingen die je hebt gedaan.
Er was een leuk uitstapje naar een winkel. Soms raak je zo verzadigd van al die spullen, maar als je met een ander op stap bent geeft dit inspiratie om door te gaan. Je kunt de ander versterken in zijn of haar talenten.
Oude woorden …. voor het laatst bewaard. 
