‘Veilig in een hoekje zittend’. In de krant las ik een column waarbij de schrijfster dit had gedeeld. Ik moest denken aan mijn eigen hoekje hier nog in huis. Het gegeven kwam voor in een verhaal over een kok op een boot die op een dek dampende, gekookte aardappels stortte. In het midden van die berg maakte hij een kuil waar verse vis werd gestort en deze werd nog door ‘een doop’ gehaald voordat ze werd opgegeten. Een vis door de ‘doop’ halen.
Sommige woorden zijn zo ouderwets en bij die woorden staan we niet zo vaak meer stil in deze snelle maatschappij. We zitten vast in ons materiële leven – Madonna zong het al – en daarin nemen we soms drastische keuzes.
Het is ook een hard leven waarin gewerkt moet worden en waarin je soms in een nieuw werkritme wordt gebracht. Met nieuwe mensen. Op een nieuwe locatie. Waar je dan weer naar toe moet en mag hopen op een ‘behouden vaart’. Ofwel: dat je bewaard wordt.
Soms is het verstandig om hierin te zwijgen, ‘want de dagen zijn boos’.
Goed. Het lijkt me duidelijk.
Deze week heb ik het eerste deel van mijn arbeidsontwikkeltraject afgerond en daarin heb ik keuzes gemaakt voor het vervolg. Op zoek naar iets nieuws, een nieuwe omgeving en naar buiten. Om nieuwe inspiratie op te doen. Naast deze onderneming hoop ik mijn eigen familiebedrijf verder vorm te geven. En ik merk dat dit geen sinecure is.
Ik ben blij dat ik op mijn werkplek thuis nog ruimte (tijd) heb gekregen om iets op te ruimen om zo verder aan mijn bedrijf te werken. Daarvoor was ik deze week ook bij een vriendin in Eindhoven waar ik met haar naar enkele stoffenzaken in Helmond ben geweest, waar ze o.a. Vliscostoffen verkopen. Het was een interessante gewaarwording waarbij ik veel verschillende stoffen, verschillende kleuren en figuren heb ontdekt. Een kleurrijk geheel dus. De reis – ditmaal met de trein – had enige obstakels en in de winkel was er ook een storing waardoor het programma enigszins uitliep en we daarom een onderdeel van het programma hebben geskipt.
Ik was zover dat ik aan een tafel ging zitten en maar mijn meegebrachte boek ging lezen. Dat was gelukkig van hele korte duur en we konden onze weg vervolgen. Gelukkig heb ik een rustig plekje gevonden bij haar in de achtertuin waar we heerlijk hebben bijgepraat en ik heb genoten van haar woning, haar vaardigheden en haar gezelschap.
