Het einde van de week nadert met rasse schreden en deze week is voorbijgevlogen.
Misschien ben ik – net als iedereen – blij dat er weer meer mogelijk is. Deze week ben ik begonnen met een bijbaan in de horeca. Het is nu noodzakelijk om iets naast het naaiwerk te doen voor een bepaalde continuïteit van inkomen. Het ondernemen komt blijkbaar nog niet zo hard van de grond. Maar het is ook goed om te wortelen en wie weet wat hierna komt?
Veel dagen slijten we blijkbaar in huis, al was ik deze week wel blij dat ik erop uit kon met de fiets. Met een aangenaam temperatuur en wat zon was de natuur weer erg mooi. Het is prettig om te kunnen leven met de seizoenen en om te genieten van het buiten zijn.
Eerlijk gezegd is het ook fijn om binnen ongestoord te kunnen werken aan bepaalde producten. Je eigen tijd indelen in combinatie met wat in huis moet gebeuren. Deze week heb ik een aantal mondkapjes gemaakt en ik heb een machine uitgeprobeerd. In ieder geval weet ik dat de machine werkt; het naaien met stof moet nog beginnen.
Op de een of andere manier ben je in je eigen huis toch altijd bezig met opruimen. Ook wat het naaiwerk betreft. Het onder handen werk lag al lange tijd te wachten en doordat ik zoveel buiten het huis aan het werk was, bleef er geen tijd over om dit op te pakken. Tot de afgelopen week. Het zijn ook keuzes die je maakt. Iets van mezelf maken en iets naaien in opdracht voor een klant. …. het kan allebei. Nu de mondkapjes klaar zijn, kan ik de komende week wellicht beginnen met een nieuwe naaiopdracht.
Met rasse schreden. Dat betekent ‘met snelle stappen’. Nou, laat die snelle stappen maar achterwege.