‘Ja, het is een gave.’
De afgelopen week heb ik geluisterd naar een liedje van Jeroen van Merwijk. Hij zong ook over uitgaan en over jezelf ontwikkelen. Hij deed dat op zijn eigen manier.
Dat doe ik tijdens mijn werk ook vaak: muziek luisteren. Heerlijk, ongestoord luisteren naar diverse liederen. Het nadeel is dat er een algoritme wordt ingezet bij de streamingdienst. Dus bestaat de kans dat je tijden dezelfde liedjes hoort. Ik ben vrij om te luisteren naar wat ik wil, maar laat mijn leven toch vaak bepalen door algoritmen. Helaas gaat het zo in deze wereld.
Het is fijn dat ik erop uit mag trekken en mezelf mag ontwikkelen. Die ontwikkeling stelt op het eerste gezicht misschien niet bijster veel voor – ik volg geen lange studie of cursus -, maar het feit dat ik dit mag doen, stemt mij tot een groot genoegen.
Je wordt ook geroepen. En als we geroepen worden, dan gaan we weer. Op naar het volgende station. Zolang mijn lichaam mij ertoe in staat stelt, gaan we gewoon verder.
Ik was in onderhandeling over een baan en daarbij kreeg ik enkele vragen voorgeschoteld. Er werden ook kritische opmerkingen geplaatst. Dat mag. Dan vraag ik me bijvoorbeeld af of het verstandig is om een advies van een loopbaancoach na tien jaar aan de kant te leggen. Ik merk dat het een proces is met verschillende facetten.
Ik vind het bijvoorbeeld leuk om te naaien, maar dan moet het wel goed gebeuren. Iets moet niet middelmatig en onverschillig worden. Verder is het een kwestie van geduld. Ik blijf dromen en zoek inspiratie in de dingen die ik leuk vind. En ik voer ze uit.
‘Ja, het is een gave.’
Laatst dacht ik dat ik iets moet vinden wat op mijn lijf geschreven is. Het is leuk en goed dat je iets kunt doen wat een economische impuls geeft.