‘Hij blijft met de bijbel bezig en om hem heen stort de wereld in elkaar.’ Het was voor mij een kernzin in een documentairereeks die ik volgde over het leven van Marc Chagall. Bijzonder hoe deze kunstenaar vasthield aan zijn wortels. Misschien is dat het wel in deze veranderende wereld met telkens nieuwe omstandigheden. Nieuwe momenten waarin je je moet aanpassen en vooruitkijken. Misschien wel plannen maken.
‘Bevaar het op zicht.’ Dat werd ons geadviseerd.
Nu heb ik (nog) geen plan voor een onderneming om het uit te bouwen. Een aantal malen heb ik de serie gevolgd over een Bed & Breakfast en dat is toch ook wel een onderneming. Onlangs heb ik jam gekookt en dat past dan precies in dat plaatje. Of tuinieren.
Deze week sprak ik een buurman en met een buurvrouw erbij spraken we over rozen en hoe deze lekker kunnen ruiken. Maar dan moeten ze wel op de juiste hoogte hangen om ze te kunnen ruiken. Hij had geen tuinman. En ik heb geen zin om tuinman te worden. Maar tuinieren is ook iets waarin ik in het laatste half jaar werkervaring heb opgedaan. Een econome en journaliste gaf aan dat het goed is om breed inzetbaar te zijn in tijden van crisis.
Het valt niet altijd mee om werkzaamheden te plannen, ook, omdat er onverwachte tegenslagen kunnen optreden en dat stuurt een planning danig in de war. De laatste jaren van mijn leven heb ik het gegeven ‘planning’ maar meer losgelaten en probeer maar zoveel mogelijk bij de dag te leven. Het geeft ook meer vrijheid en in die vrijheid liggen mogelijkheden.
Nu heb ik alles in huis voor mijn eerste reeks mondkapjes, het patroon is geijkt en uitgeknipt. Het was wel aardig om daarvoor op stap te zijn. Er komt iets nieuws uit voort en dat gaf mij bij de gemaakte keuzes een voldaan gevoel. Ik denk dat het goed past.
Voor 1 juni a.s. moet de zaak klaar zijn.
De titel van deze blog heeft niet zoveel te maken met naaiwerk, maar misschien kan het een niet zonder het andere.
