De afgelopen maand heb ik twee mondkapjes moeten ‘opgeven’. Een mondkapje ben ik volgens mij verloren en een heb ik uitgeleend. De laatste is té smerig teruggekomen om na uitgewassen te hebben nog met goed fatsoen mee over straat te lopen. Dus: weg ermee.
De aankomende zomer is het me nog niet duidelijk of we nog met mondkapjes gaan rondlopen. Misschien af en toe. En mogelijk zie ik nog een kans om mondkapjes te maken; een en ander heb ik nog liggen. Dan blijven ze mogelijk nog in beeld als ze gedragen worden.
Om financieel gezond te blijven is vooruitgang van belang. En daarbij hangen weer allerlei factoren samen. Een ervan is niet teveel zorgen maken. Dat geeft onrust en daar schiet niemand mee op.
Je kunt soms denken dat je alles goed op de rit hebt en dat dit ‘vredig en veilig’ is. Maar plotsklaps gebeurt er dan weer iets wat die vrede en veiligheid verstoort. Ja, en dan moet je weer opnieuw gaan ‘rekenen’. Ook dat heeft niet altijd zin en ik heb opnieuw geleerd om bij de dag te blijven, te leven en te werken. Want dat is een ding wat blijft……….
Ik kwam ik tot de conclusie dat ik misschien toch iets meer moet gaan ondernemen in plaats van focussen op een vaste baan. Dat geeft mij toch misschien iets meer zekerheid in die mate dat ik zelf meer de touwtjes in handen heb in wat ik doe en overweeg; dan wordt het meer een proces van mij in plaats van dat mijn leven in handen ligt van een of andere werkgever.
De tijd zal het leren.
Ik vind het geen geweldige titel voor een blog, maar een mondkapje is toch een voorwerp wat nog is en waar we nog mee van doen hebben. 
Misschien kunnen we er maar beter zo snel mogelijk afscheid van nemen.
