Deze week heb ik ingezet op duurzame arbeidsontwikkeling. Met de nadruk op ‘duurzaam’. En ik heb eens bewust stilgestaan bij het fenomeen ‘vriendschap’. Want dat kan je energie geven in het leven; het kan een baken zijn, een kracht. Want dat hebben we nodig: levenskracht.
Duurzaamheid kan ook kwetsbaar zijn, het kan je zomaar ontvallen.
Afgelopen maandag heb ik een klant gemist, terwijl ik er zo rekening mee had gehouden dat hij kwam. ‘Een gemiste kans.’ Zo voelde dat. Uiteindelijk is het goed gekomen. Het lijkt wel of we niet meer zonder de mobiele telefoon en sociale media kunnen om goed bereikbaar en zichtbaar te zijn.
Ook heb ik deze week een mogelijkheid gehad om met de opdracht verder te gaan. Het moet allemaal erg precies gebeuren en daar ligt dan nu ook de uitdaging. Door alle drukte die het leven ons geeft, komen plannen niet altijd uit op het moment dat jij voor ogen hebt. Het lijkt me goed om het leven zelf te leven; de dingen die je moet doen, passen er wel in.
Op mijn werk buiten heb ik nog een gesprek gehad over ondernemerschap en wat te doen (of niet) als winst uitblijft. Het is niet zomaar iets; daar ben ik wel achter. En met een gesprek kom je verder.
Toch merk ik dat er enig vooruitzicht is waarbij ik mijn opgedane naaiervaring niet in de wilgen hoef te hangen, maar dat ik het kan – en mag – blijven uitoefenen.
En dat doet me goed.
Voor de kenners onder ons.
