Ja, het is werkelijk waar. Ik heb meer ruimte gekregen om te naaien.
Deze week heb ik een arbeidsovereenkomst ondertekend bij Cur10 in Duiven. Dat betekent dat ik nu weer ergens bij hoor als het om werk gaat. Dat is goed. Het opgeven van een ‘eigen baas zijn’ is een feit en ik ben benieuwd hoe dit alles nu verder gaat passen in mijn leven. In ieder geval krijg ik nu ruimte om gordijnen te leren naaien.
Het ondernemen versus in loondienst treden lijkt een tegenstrijdigheid. De vraag kan opgeworpen worden: ‘In hoeverre ben je dan ondernemer?’ En ik kan mezelf de vraag stellen: ‘In hoeverre wil ik ondernemen?’ Of: ‘In hoeverre lukt het me om te ondernemen?’
Vast staat dat ik ben ingeschreven bij de KvK. De overheid mag de rest bepalen; zij zorgt voor ons.
Kritisch blijven kijken naar jezelf en naar je omgeving, je eigen capaciteiten blijven ontwikkelen vind ik belangrijk. De afleveringen die momenteel op tv te zien zijn over de schilder Marc Chagall hebben mij de laatste weken aangesproken. Zoals het gaat bij de uitoefening van een beroep: ‘Hier kan ik alles in kwijt.’ Of het feit dat hij na een periode van niet kunnen werken weer aan het werk gaat.
Het kan een enorme afleiding zijn om te gaan werken en – ik moet zeggen – die afleiding koester ik zelf ook wel. Of ‘het juiste gevoel in een opdracht leggen.’ Dat klinkt iets voor een kunstenaar en ‘oefening baart kunst’.
Ik ben ook wel blij dat ik weer iets heb kunnen doen voor mijn eigen bedrijf (‘mezelf’). Daar word ik toch altijd wel enthousiast van.
Je capaciteiten mag je laten zien; je mag ze niet in de grond begraven. Dat betekent een voortijdige dood en dat kan niet de bedoeling zijn. Dus doe waar je goed in bent, dan komt het vanzelf goed.
