Vandaag had ik een leuke zaterdag. Het kwam misschien ook omdat het mooi weer was; heb de winterdekbedden buiten kunnen luchten en kunnen opbergen. Daarbij was het leuk om te ontdekken dat steeds meer mensen weer naar buiten gaan. Het kan nu ook.
Ik had mijn naaiwerk afgerond en hoopte dat ik er niet meer aan hoefde. Maar dat laatste is niet het geval.
Doch vandaag niet. Vandaag was het een ‘thuiswerkdag’. Wassen, opruimen, stofzuigen, bakken. … Gewoon een voorbereiding voor de paasdagen. Daarbij komen enkele onverwachte dingen op het programma te staan, maar dat heb ik kunnen regelen.
Ik ben dankbaar voor wat het is. Dat wat je hebt (nog) proberen vast te houden en investeren in nieuwe dingen. Ik ben benieuwd of het iets oplevert; je kunt niet in de toekomst kijken. Wel probeer ik dapper de volgende stappen te zetten. soms kun je verhalen lezen over mensen en dan komen er herkennings- of aanknopingspunten naar voren. Hoe zal het gaan met werk? Komt er nog ergens een baan naar voren of kan ik op deze manier verder?
Ik ben blij dat we in onze maatschappij een vangnet hebben. We hoeven het niet alleen te doen en het is leuk om mensen te ontmoeten met gedeelde normen en waarden. Dat geeft enige rust. En herkenning. Waar een ander denkt voor te moeten strijden, vraag ik me af of dat allemaal nog wel zin heeft. Misschien heeft het iets te maken met het ‘ouder worden’. Veel dingen heb je al gezien en ben je aan het ‘herkauwen’, terwijl anderen hun ‘coming-up’-periode ingaan.
De beste dingen in het leven kosten niets, heb ik weleens begrepen. Misschien is dat wel zo en is het datgene van jezelf wat je in werk legt. Open staan voor leven.
Het was een leuke zaterdag.
