Deze week liep ik door de velden. Een nieuw stukje Nederland voor mij tussen de middag in de pauze. Het is fascinerend om te ontdekken dat er een heel leven en werken achter zit. Ik wandelde alleen. Het is gezelliger om met z’n tweeën te lopen, maar dat zat er deze keer niet in. Met z’n tweeën kom je ook verder, uiteindelijk.
Het is heerlijk om in staat te zijn om te lopen, te kijken, te ontdekken, te ruiken en te voelen. ‘Slowly through the fields’; bewust rustig aan doen en de dingen in de omgeving tot je nemen. En dan ook nog even een praatje maken met een totaal onbekend persoon. Gewoon even wat gedachten uitwisselen. Zo help je elkaar misschien verder.
De herfst heeft nu z’n intrede gedaan. Dat is nu even een confrontatie met veel regen. Het biedt de ruimte om te werken aan verstellen van kleding. Sommige kledingstukken vragen een behoorlijke inspanning; het moet niet te gek worden. Ofwel: het moet wel leuk blijven!
Het is soms zoeken naar wat te doen in het leven en met het leven en het betekent constant keuzes maken. En dan mag je hopen dat de gemaakte keuzes goed gaan uitpakken.
Soms komen er kansen in je leven; deze mag je met beide handen aanpakken.
Op de een of andere manier is er meer rust gekomen in het leven en in het ondernemen. Het lijkt alsof er meer veerkracht is ontstaan in het geheel. Daar ben ik wel dankbaar voor, al lijkt het soms nog ‘ongelooflijk’ wat er is gebeurd.
Door de velden … gelukkig hebben we er nog veel in dit land!
Misschien is er een mogelijkheid om er nog meer te ontdekken en mogen we nog lang genieten van de zonkracht en zonneschijn. Naar vermogen. …. Dat dan wel weer. 
