‘Dat valt alleszins mee.’ Dat zei ik, nadat ik knopen had vervangen in een jas. Ik was opgelucht dat het werk gedaan was.
Het was een roerige week waarin ik geprobeerd heb de rust te bewaren. Ik heb dromen genoeg om het bedrijf uit te breiden. Je weet niet wat gaat komen. Nu ben ik bezig geweest een voering in een jas te zetten. De delen zijn geknipt, het achterpand zit in elkaar en moet in de jas gezet worden.
Ik merk wel dat ik er een poosje ‘uit’ ben geweest.
Het werken buitenshuis is me ook goed bevallen; nu is het is afwachten wat er op mijn pad komt. Je leert andere mensen kennen of doet weer oude contacten op. Dat is een toegevoegde waarde in het leven. Ook kun je met anderen ‘sparren’ en dan is het goed om te constateren dat we allemaal ‘mens zijn’.
Onlangs heb ik een film gezien en daarin kwam een scene naar voren waar werd gesproken over een onderzoek waarbij vrouwen naast hun moeder-zijn ook graag een studie wilden volgen en daarbij stage gingen lopen. Er waren onderzoeken gedaan naar de balans werk-privé bij deze vrouwen en de conclusies waren ronduit chaotisch. In een chaos kun je niet leven. Daarin moet worden geordend.
Ik merkte onlangs dat ik dat vanzelf ging doen. Daarbij kwamen ook gedachten uit het verleden naar boven en dat was verrijkend.
En al word ik vaak verleid tot het maken van andere keuzes, toch blijf ik nu bij dit werk. Ook omdat ik het moet afmaken. Dan kan een andere baan heel fantastisch lijken, maar wie garandeert mij dat ik dat leuk ga vinden? Niemand. Je moet het zelf uitzoeken in deze wereld.
En doen wat je leuk vindt. Dat valt alleszins mee, gelukkig.
Onthoud dat goed!
