‘Het roer moet om.’ Dat vertelde onlangs een ondernemer over zijn bedrijf. Hij ging andere kwaliteiten aanboren. Soms denk ik dat ook te moeten doen, maar houd me toch maar bij mijn leest. En dan zien we wel wat er komt.

Het doorstikfoam voor de stoelhoezen is besteld en afgeleverd. Daar kan ik na de Pasen mee verder als de omstandigheden het toelaten. Het is altijd maar afwachten hoe een bal rolt in een gezin met kinderen waar je vaak moet inspringen als het niet meer vanzelf gaat. Ik hoop het wel spoedig klaar te hebben, want ik ga ervan uit dat de klant ook graag met mooie vrije dagen gaat toeren met zijn auto.

De afgelopen week heb ik ook nog post bezorgd; het contract was nog niet beëindigd en ik had toegezegd dat als het weer zou gaan, ik bereid was dit uit te dienen.

Nu is dit wel afgelopen.Je wilt toch een nette ondernemer zijn. …

Een marathon vraagt veel van je lijf. Dat last ik de afgelopen week in een krant toen ik onderweg was. Zo ook een bedrijf. ‘Een bedrijf vraagt veel van je lijf.’

En soms kan het allemaal teveel zijn en dan moet je vanaf de plaats rust het stapje voor stapje weer oppakken. Fijn om even geen deadlines te hebben, geen vaste werktijden, niet teveel afspraken.

Datgene doen waarbij je in een flow (liquide) komt zonder een tunnelvisie. Over liquiditeit gesproken. …….

Het was mooi weer de afgelopen week en dat heeft me ertoe aangezet om ook nog even buiten aan de slag te gaan. Ja, want binnen zitten terwijl het buiten mooi weer is, is lastig.

Tijdens een uitstapje ben ik leuke ideetjes tegengekomen hoe ik kan omgaan met mijn te verkopen producten. Als dat lukt.

Het was heerlijk om met iemand op stap te zijn en om buiten te zijn.

De afgelopen week ben ik verder gegaan met mijn project ‘stoelhoezen’. Ik heb sinds jaren weer eens een patroon op schaal getekend. Een vaardigheid die ik heb geleerd op de coupeuse-opleiding en ik ben blij dat ik dat achteraf niet als waardeloos heb beschouwd in mijn leven, de materialen heb gehouden en het zo weer kon oppakken. En een stoflegging gemaakt, zodat ik kon berekenen hoeveel stof ik nodig heb. De delen liggen erg dicht op elkaar voor mijn gevoel, maar aangezien ik de delen heb opgemeten inclusief naadtoeslag, lijkt me dat het goed moet komen.

Over de SEO van deze blog heb ik nog niet verder nagedacht; het heeft in ieder geval mijn aandacht.

Je kunt in zwaar weer terechtkomen en het is een keuze om daarin de rug recht te houden. Als dat lukt. Je kunt buigen voor op het oog snelle en gemakkelijke oplossingen, maar vaak blijken deze niet de juiste. Wachten in dit proces is een ding, geduld beoefenen een andere optie.

Sinds enkele jaren weet ik dat mijn rug daadwerkelijk niet recht is. Wat u met deze info moet? Geen idee. Ik probeer mijn rug maar zo recht mogelijk te houden.

Deze week heb ik een werk aangenomen om stoelhoezen uit een oude 2-Chevaux te voorzien van een nieuwe onderlaag schuimrubber. De klant vroeg of ik de voering erin kon naaien. Ik heb een staal aangevraagd bij een schuimrubberbedrijf.

Ondertussen is de hoes is gewassen (niet door mij) en de staal goedgekeurd.

Deze week heb ik ook orde op zaken gesteld in huis. Opgeruimd. En heb nog iets gemaakt voor de webshop en ben nog met coupenaden bezig geweest in een blouse.

Dat werk wordt – hoop ik – volgende week afgerond.

Ik ben thuis komen te zitten met het bezorgen van de post. Overbelasting. Heb dit werk daarom ook opgezegd.

Dit was mijn onthullingsmoment van de afgelopen week.

Met een klant had ik de afgelopen week een gesprekje over ‘werken aan je bedrijf’. Dat is een goede zaak. Als je in de overlevingsstand staat met het werk, dan heb je geen tijd om te ademen c.q. inspiratie opdoen, terwijl dat voor groei toch wel zeer noodzakelijk is. Daarom is werken aan je bedrijf niet altijd ‘een actief rennen tot je erbij neervalt’, maar ook het op tijd rust nemen, overdenken en dan opnieuw gaan wandelen.

Ja, wandelen.

VNO-NCW publiceerde een item op social media dat ging over ondernemende vrouwen die verbinding zochten met elkaar en naar het buitenland wilden. Zo heb ik nu voor het eerst een factuur naar het buitenland gestuurd. In Europa weliswaar, maar toch.

Nu heb ik ook nog een naaiwerk afgeschreven. Ja, pakt een product anders uit dan gedacht, dan levert het geen meerwaarde.

‘Resetten’. Rustig aandoen met beweging, zodat de kramp in de voet misschien (dat hoop ik maar) weer helemaal verdwijnt.

Vaak wordt er in takken van werk, sport e.a. geen risico-analyse opgesteld. Rekening houden met de risico’s in je werkzaamheden of topsport voordat je ergens aan begint is natuurlijk wel iets waarover je nadenkt en je gezonde verstand gebruikt. Maar vaak maak je toch een keuze waarbij je niet weet zeker hoe deze uitpakt.

Deze week heb ik voor het eerst ‘spitzen’ gemaakt. Het woord kende ik nauwelijks. Het was bijzonder om dit te doen en ik vond het buitengewoon dat ik dat mocht doen; dat ik het vertrouwen kreeg om dit tot een goed einde te brengen. Een bijzonder product met de hand gemaakt in Rusland.

Ook hadden we een gesprek waarbij het fenomeen ‘in je kracht staan’ naar boven kwam drijven. Dat is toch blijkbaar iets wat ik heb gedaan deze week.

Voor een internationaal bedrijf heb ik doeken gemaakt voor een onthullingsmoment en ik heb enkele kledingstukken ingenomen.

 

 

‘Jacht is de oorsprong van ondernemen.’ Dat hoorde ik onlangs bij uitzendinggemist.nl. Je kunt het niet hebben alleen van geluk en het is aan het begin van de week ook vaak niet duidelijk hoe het einde van de week er uitziet. Zoals ik onlangs zei: ‘Je weet ’s morgens niet of je ’s avonds buit hebt.’

En dat is zo.

Onlangs had ik een gesprek met een passante in mijn leven en dat was echt goed voor mij. Het was echt een woordenwisseling en het leek wel of het hele leven voorbij kwam. Ik denk dat het ook iets is wat wij doen: het leven doorgeven. Ja, zo zal het toch duidelijk worden c.q. ‘openbaar worden’.

Ja, ik ben moeder en dat is toch een rol in het gezin waarin ik verkeer en daar omheen kan ik soms enige werkzaamheden uitvoeren. En ook als je beperkt wordt in je handelen dan kun je iets anders verzinnen; de dromen en gedachten blijven bestaan.

Deze week ben ik in mijn naai- en verstelwerk weer voor uitdagende en creatieve oplossingen (problemen) geplaatst en ik heb weer kunnen nadenken over mijn positie in het netwerk van Arnhemse vrouwen die ondernemen. Daarin ben ik niet de jongste en aangezien ik niet veel investeringen heb gedaan en het nog teveel voor me is om buitenshuis te gaan ondernemen (zoals ik me dat voorstel), werk ik nog vanuit huis. Ja, soms wacht ik wel eens op de ‘ware’ of het ‘ware’, maar het is ook een kunst om te woekeren met dat wat je nu hebt.

‘Zo klaar als een klontje.’

Dat heb je nodig om je werk voor te bereiden, uit te voeren en af te ronden. Of – in deze week – voor het feestvieren (Carnaval). Het is belangrijk om dat te realiseren; het kan verkeren dat de bodem verdwijnt door allerlei omstandigheden of gebeurtenissen in het leven. Ik ben blij dat ik een nieuwe bodem heb gevonden van waaruit ik kan handelen (en wandelen).

Deze week heb ik twee dekbedden en twee slopen smaller gemaakt en de slopen iets korter. Het was Duits linnengoed en daar zijn de afmetingen anders dan in Nederland. Goed luisteren naar klanten is belangrijk en anders is tegenwoordig de app beschikbaar om te vragen om meer duidelijkheid, indien gewenst.

Ja, ondernemen is als jagen. Je weet ’s morgens niet of je ’s avonds ‘buit’ hebt. Oftewel: of je werk hebt ja of nee.

Dat is het lot. De afgelopen week vertelde ik tegen iemand dat ik mij daarin ging schikken.

Deze week had ik niet veel uren over voor mijn bedrijf; er kwamen afspraken tussendoor en die heb ik voorrang gegeven boven mijn naaiwerk. Ja, soms moet je kiezen: je geld of je leven.

Zo heb ik op een ochtend heerlijk gefietst met een buurvrouw en had ik een andere activiteit te doen voor de basisschool van mijn jongste dochter. Ondertussen heb ik nog een rits in een jas kunnen zetten en deze goed kunnen afleveren. Het gaat zoals het gaat; het heeft allemaal z’n reden. Het werk wat je krijgt, de mensen die je ontmoet en de dingen die je in handen krijgt. Veranderingen in de leef- en werkomstandigheden kun je ook niet uitsluiten; zo ligt er de komende week ook weer het nodige op het bord, maar mijn naaiwerk hoef ik niet in de wilgen te hangen.

Overigens zijn er hier in de omgeving veel wilgen geknot.

Groeikracht. Daar geloof ik in.

Soms denk ik wel eens dat wat wij zijn gaan doen uit nood geboren is. De mensen die wij ontmoeten, de vriendschappen die wij onderhouden, het netwerk dat wij opbouwen. …. We doen het niet zomaar.

Vriendschappen en relaties worden ook vaak uit nood geboren; vanuit een behoefte.

Met het naaiwerk kreeg ik werk thuis en vanuit huis. De tijden kan ik zelf indelen en dat geeft toch een bepaalde vrijheid in mijn ondernemerschap. En dat is misschien wel een groot goed. Misschien ben je soms nog drukker met de randvoorwaarden dan met het bedrijf (het leven) zelf, maar het een kan niet zonder het ander.

Deze week ben ik begonnen met het uithalen van stiksels. En ik heb nog een strakke broek (legging) korter gemaakt. Een mooie broek. Dat moet ik zeggen. Daarvoor had ik de lockmachine nodig en deze was blijkbaar nog niet geheel weer terug in de oude modus en telkens knapte de draad. Een gevalletje van ‘als een lid lijdt, dan lijden alle leden mee’. De routine ontbrak. Na 2(!) uur was het euvel verholpen.

Achteraf ontbrak – mijns inziens – de routine. En ik vond het een behoorlijke som leergeld.

Soms gaat de communicatie met een klant zo snel dat je niet eens goed door hebt wat er gaande is. Maar achteraf begrijp je wel wat de bedoeling is en komt uiteindelijk alles op z’n pootjes terecht. Tenminste: dat geloof ik.

Bovenstaande woorden kwamen in mij op na het kijken van een tv-programma. Het kan een hele uiteenzetting worden, maar waar het op neerkwam is dat we soms kunnen denken dat we een grote klus te klaren hebben. En misschien is dat ook zo.

Ken jij het ook dat er voor je ogen een immense opdracht ligt? Dat je op de knieeën bent gegaan om dit tot een goed einde te brengen? Soms is er geen andere weg.

Dat hoorde ik in dat programma op de televisie. Ik heb er nog nooit zo bij stilgestaan, maar knieeën hebben blijkbaar een veelzijdige functie.

Deze week heb ik gewerkt aan een schort voor de verkoop; iets wat ik kan doen tussen de bedrijven door en enkele verstelklussen (naaiklussen) in ontvangst genomen. Ik heb ook nog een visitekaartje bij de dichtstbijzijnde supermarkt in het schap gezet; het kaartje is ondertussen gedateerd, omdat deze nog verwijst naar mijn blogspot op Google. Maar op de blogspot wordt je doorverwezen naar de website.

Ja, ik snap wel dat dit geen superblog is; heb er ook geen tekst voor aangeschaft. Ik begrijp dat dit tegenwoordig ook kan.

Nee, het komt allemaal uit het eigen brein en uit eigen handen.

Happy Valentine’s Day.