De laatste in deze reeks die ik in gedachten had …. ‘verzinken’. Het is een woord met verschillende betekenissen; een ervan is vergaan.

In deze tijd worden we er met nadruk op gewezen naar elkaar om te kijken en goed op elkaar te passen. We wensen elkaar een goede gezondheid toe en hopen dat we wel varen.

Laatst sprak ik met een vriendin over de telefoon over vriendschappen en wat me bij bleef is dat vriendschappen vaak een belofte meedragen. Iets wat je gezamenlijk hebt vastgelegd. Het geeft houvast in het leven en toekomst. Een belofte draag je mee in het leven.

Je wordt er dagelijks mee geconfronteerd. En sommige vriendschappen dragen die belofte mee. Misschien worden in sommige (of nieuwe) vriendschappen beloftes uitgesproken, nieuwe verbonden gesloten of bevestigd.

Deze week zijn we bezig geweest om – volgens een ‘goed koopmansgebruik’ – de belastingaangifte te voltooien. Vaak zijn we op zoek naar een snel resultaat en heeft de relatie met de ander niet een grote waarde in het leven. Het is en/en. We moeten ook gaan voor resultaat, want het resultaat is wat telt. De relatie hierin kan ondergeschikt zijn.

Gisteren was ik in de loop van de ochtend op de markt in Arnhem en daar kwam ik een verkoper tegen van gordijn- en meubelstoffen. Prettig genoeg kregen we een gesprek – het was een buurman – en hij wist mij precies te vertellen welke stof ik mooi zou vinden. Ik wil nl. nog een keer vouwgordijnen voor de ramen hebben. Nu alleen de juiste kleur.

Vandaag ben ik nog even op zoek geweest naar een beer, maar hij ligt nog te ver weg. Het leek me leuk om iets bij te kunnen dragen voor als kinderen op zgn. ‘berenjacht’ gaan. Wie weet vind ik hem nog.

 

‘Opgaan, blinken en verzinken.’

Een gezegde.

Bloeien heeft iets moois. Het geeft kleur aan onverwachte plekken en omstandigheden. Je ziet iets ontluiken uit de knop en langzaamaan tot bloei komen. Elke bloem en plant heeft zijn/haar eigen karakter en sommige soorten zijn familie van elkaar. En als je er bij stilstaat, merk je dat ze bloeien op onverwachte plekken.

Je komt in onverwachte omstandigheden terecht waar ook iets kan gaan bloeien. Plotseling gebeurt er iets waarbij je iets kunt laten zien in je handelen, in samenwerking met de ander.

Een bloem geeft het mooiste van wat hij (of zij) geeft; het beste wat er is. Dat mogen wij ook doen in ons leven. En ook al zijn we dagelijks op zoek naar onze plek in dit leven, we bloeien op de plek waar we zijn. Onthoud dat.

Het waren hectische tijden met nieuwe omstandigheden in ons openbare of werkzame leven en privéleven waarbij we ons moeten aanpassen in een nieuwe setting. Ook al valt dat niet altijd mee; we moeten toch door.

In de social media werd ik door iemand attent gemaakt op een oproep van een ziekenhuis in de regio om mondkapjes thuis te gaan naaien. Ik heb daar nog op gereageerd, maar ben blij dat ze hebben besloten deze productie professioneel te gaan genereren en dat ze een passend bedrijf hebben gevonden. Bij de ontwikkeling van deze mondkapjes worden diverse fases doorlopen. Het is een ingewikkeld proces, want het moet een hoogwaardig product worden. Ik wil ze daarbij veel sterkte wensen.

De afgelopen week heb ik nog een nieuwe rits in een rokje gezet; iets minder ingewikkeld. Dat was een werkje waarbij ik ook met de hand steekjes heb vastgezet. Ik hoop dat de klant dit rokje nog een poos met plezier gaat dragen.

Ja, dit was het weer voor deze week. Ik hoop dat we de komende tijd van het mooie weer mogen gaan genieten en van de bloeiende bloemen in onze omgeving.

Een goede zondag toegewenst.

Vanuit een bewust zijn is het goed om te groeien in je onderneming. Het schijnt dat ik niet hoef te stoppen met mijn naaiwerk thuis, dus lijkt het me goed om verder te groeien.

Daarin kun je kiezen voor een ‘tweesporenbeleid’. Nu heb ik maar eens gedacht om het midden van de weg te bewandelen; daarbij kijk je vanzelf naar links en naar rechts. Niet dat dit altijd veel zin heeft, want je kunt daarbij ook in de war raken.

Het is een feit dat wij op deze wereld onze plek moeten vinden en dat is een ondernemend – of onderhoudend – proces. Doen waar je goed in bent en daarin groeien. De afgelopen week heb ik nog een verstelopdracht kunnen klaren en in huis moet ik ook verder opruimen.

We zullen zien wat – economisch gezien – ons plekje wordt, maar voorlopig is het hier nog in huis. Dat heeft ook best wel iets, natuurlijk. Iets ‘homemade’. Laat ik daar maar duidelijk over blijven. En dat is ietwat karakteristiek. Daarnaast ga ik nu vier dagen naar een gordijnenatelier.

En dat vind ik nu ook wel een uitdaging en een leerervaring. Het bijzondere is dat ik erachter kom dat het werken bij een commercieel bedrijf andere facetten kent dan het werken bij de (semi)-overheid. Maar goed, ik hoop dat dit bedrijf goed geslepen wordt en dat het mag gaan schitteren. En nu is daar ook een plekje voor mij.

Ook is er weer nagedacht over nieuwe visitekaartjes, maar zolang de oude nog niet op zijn, komen er nog geen nieuwe. Wel word ik blij van sommige visitekaartjes die ik op social media zie langskomen, dus dat is een goed middel om te netwerken.

Ik hoop dat ik op deze manier nog een poosje verder kan gaan en dat er iets moois uit mag groeien. Het is ook leuk dat sommige mensen met je meedenken, terwijl anderen je gadeslaan. Je komt niemand voor niets tegen in je leven; elk mens heeft zijn/haar plekje daar in.

Het zoeken van de juiste kleur is soms een precies werkje. Handelen vanuit je hart. Zolang het gaat, gaat het.

De zon gaat elke morgen op en die mogen wij tegemoet treden. Dat is een feit waarvan ik persoonlijk blij wordt. Het geeft moed om de dag te beginnen en zo mogen wij opgaan. Ieder naar zijn/haar eigen plek.

Om mijn werkzaamheden voort te zetten heb ik besloten om iets ‘professioneler’ te bloggen. Ik merk dat mijn korte verhaaltjes onvoldoende scoren in de rankings – dat maakte mij niet veel uit – en weet nu dat het beter kan. Of het voor de klant ook beter wordt?

Dat mag ik hopen.

Bij mijn nieuwe werkgever ben ik aardig aan het leren. Het is opnieuw een leer-/werktraject, maar nu binnen. Dat geeft fysiek enig comfort. We gingen opruimen en ik mocht enkele lappen stof mee naar huis nemen. Eerst wilde ik dat niet gaan doen, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Het is iets wat me toch ook wel tevreden stelt. Net zoals de takken uit het groen die op de vaas kwamen te staan.

Afgelopen zondag heb ik een wandeling gemaakt en daar had ik tijd om alles eens goed te overdenken. Ik merkte ook dat het onderhoud van een groene omgeving een investering is waarbij de mens baat heeft. En meestal is het helemaal niet moeilijk al kost het wel fysieke inspanning. Een veilige omgeving is belangrijk voor ons allen. En een keuze.

Ondertussen merk ik dat een industriële (naai)machine een aanzienlijk ander vermogen heeft dan de naaimachine thuis. Je kunt daarmee een stuk sneller werken en daardoor meer produceren. Dat maakt mij bewust dat mijn naaiwerk in een ander marktsegment thuishoort.

Dus kan ik in principe nog gaan voor ‘al uw naai- en verstelwerk’? Al begrijp ik dat voor uitstekende prestaties uitstekende faciliteiten beschikbaar moeten zijn. En daarvan kan ik nu alleen maar dromen.

Wat ik ga ondernemen? Daarover kun je nadenken, maar ik moet eerst maar eens proberen om in deze modus verder te gaan. Of, zoals Aristoteles het ooit zei: ‘Daar waar je talenten en de behoeften van de wereld elkaar kruisen, daar ligt je roeping.’

Dus daartoe ben ik geroepen. Zo eenvoudig kan het blijkbaar zijn.

 

Soms lijkt het zo dat we aan het jagen zijn. Dan is het niet echt zo, maar we maken ons druk over de dingen die misschien wel helemaal niet gaan komen. Op jacht gaan. Iets van het leven maken. De jacht kan soms bestaan uit zoiets simpels als boodschappen. Misschien is dat wel het lastigste om te accepteren. De dingen zoals ze zijn en niet zoals wij dénken dat ze behoren te zijn.

Onlangs keek ik op tv een programma waarbij de jacht uitgebreid aan de aandacht kwam. Daaruit bleek dat jagen een belevenis is die samen gevierd werd. Een samenwerking om te komen tot een goed resultaat. Of een doel. Het hoort daarbij ook veilig te gaan en vertrouwen in elkaar is een basis. Dit vertrouwen moet groeien.

Deze week ben ik verder gegaan met het opruimen. Een premature loopbaan in het groen wordt nu afgesloten bij de werkgever en daarbij hoort ook een afscheid.

In ieder geval merk ik dat mijn leven een andere ‘orde’ krijgt. En daarin kan ik me gaan settelen.

‘We moeten onze jas verstellen.’ Dat las ik onlangs in de krant. Het was een uitspraak rond de Brexit en de nieuwe begroting binnen de Europese Unie (EU). Het klinkt als een ernstige opdracht van de EU als dat moet. Maar misschien is het wel realiteit en moeten we serieus nadenken over het  verstellen van onze jas. Het kan verkeren dat je uit je jas(je) groeit of dat deze moet worden ingenomen. Beide opties liggen open.

Hoe dan ook; je bent nog steeds welkom om een kledingstuk te laten verstellen. Of gewoon een keer om een kop koffie te drinken.

En wat er dan onderhuids nog groeit? We zullen zien wat er naar boven komt.

Zo werkt het. Je werkt van voren naar achteren. En daarbij blijf je binnen de perken. Aangewezen of in overleg. Leuk was het om te werken in het groen.

Ja, het ‘wonderlijke’ is geschied. Ik heb een nieuwe baan gekregen in een naaiatelier. Daar mag ik leren meehelpen met de vervaardiging van gordijnen. Niet dat het eenvoudig was om te beginnen. Nee, de machines daar zijn toch van een iets andere uitvoering dan een huishoudelijke naaimachine waarop ik thuis mijn werk nog doe. En de werkplek thuis is toch iets krapper dan de ruimte die ik daar heb gekregen.

Ik heb overwogen een industriële machine aan te schaffen, maar blijkbaar ga ik niet over een nacht ijs. Je kunt je ook door diverse mensen laten adviseren. ‘Door veel raadgevers komen goede plannen tot stand.’ heb ik ooit gehoord.

Het past.

En zo werkt het. Je werkt van voren naar achteren – net als in het groen – en daarbij blijf je binnen de perken. Ja, elk leven heeft een prijs en economisch moet je gaan voor daar waar je het beste op je plaats bent.

Daarbij geef ik mijn ‘thuisatelier’ niet op. Ook al heb ik niet zoveel ruimte als waar ik nu aan de slag ben gegaan, toch wil ik mijn werkende leven hier thuis niet afsluiten. Omdat ik het leuk vind. En, omdat er nog ideeën en opdrachten zijn die uitgewerkt kunnen worden. Sommige zaken worden afgesloten, maar daarvoor komt iets anders terug.

Zo gaat het.

De afgelopen zomer toen het zo heet was, heb ik een boodschappentas gehaakt van restjes katoen. Het was een uitprobeersel en sinds enige tijd neem ik hem mee om – onder andere – appels te kopen. Het zijn niet mijn favoriete kleuren waarmee ik de tas heb gehaakt en ook is hij enigszins lang. Dat komt, omdat ik heb gewerkt met restjes.

Je kunt met handwerken je geld verdienen. Vorig jaar las ik een artikel in een tijdschrift over iemand die dat deed. Nu zag ik laatst in een winkel dat er gehaakte tasjes te koop aangeboden werden. En ik heb ze eens globaal bekeken en met de verkoopster kreeg ik een aardig gesprek. Waar een gehaakt tasje al niet goed voor is.

Misschien is het leuk dat creatieve ideeën en werken van mensen aan het licht komen en dat ze daarmee hun geld kunnen verdienen. We kopen alles zo snel in een winkel, maar zelf kun je meer dan je denkt. Helaas heb ik niet veel tijd om al die winkeltjes te bezoeken.

De afgelopen week had ik een leuke verstelopdracht. Ik heb een dure jas – die was uitgescheurd vanwege een ongeluk – opnieuw ‘in de steigers’ gezet. Perfect passend bij de klant die nu met een goed passende jas verder kan. Leuk dat een klant weer tevreden is.

Fijn dat het zo kan gaan.

Er zijn gevaarlijke, donkere oorden in het leven. Een plek waar je misschien liever niet komt of gezien wilt worden. Maar ze bestaan. En soms moeten we ernaar toe om iets te verwachten. Ja, maar wat?

Ze zijn er niet voor niets. En we hebben een taak in de omgeving waar we komen. Misschien is het niet altijd duidelijk of zijn we nog zoekende, maar we mogen zijn op de plaats waar we zijn. En wie we zijn. Dat mag ook.

Geen pretenties, wel verwachtingen? We kunnen ons op de borst kloppen en denken dat het goed gaat.

We weten niet hoe het leven gaat, maar wel wat het leven met ons doet. Een ding weet ik: zolang de zon schijnt, kan ik komen op alle plekken die – soms misschien wel duister – maar altijd de moeite waard zijn om te bezoeken.

Omdat het past in het leven.

De afgelopen weken heb ik weer onverwachte ontmoetingen gehad en verstelwerk onder handen gehad. Ik ben niet zo’n planner en het werk gebeurde de laatste week in de avonduren. Omdat ik had beloofd iets klaar te hebben. Je merkt dan ook dat er soms snel resultaat moet zijn en dan is er een inspanningsverplichting. En terecht.

Leuk dat het weer klaar is.

 

 

Een confrontatie kan niet altijd uitblijven. Deze week ben ik weer keihard gebotst met waar het op aankomt in het werk c.q. in de zoektocht naar werk. Het is een worsteling waar ieder mens doorheen moet. Soms lijkt het me zinvol om conflicten te vermijden, maar het leven loopt (of gaat) vaak anders.

Het leukste gesprek de afgelopen week had ik met een moeder thuis die met haar zoontje op bezoek kwam om kleding te brengen. Zij is ook voor zichzelf begonnen op het gebied marketing en styling en het lijkt haar ook leuk om te leren naaien. Dat is ook handig, want dan kun je je eigen kleding gaan verstellen.

Het lijkt mij ook wel leuk om mensen te leren naaien c.q. hen daarin op weg te helpen, want ik geloof dat als je het leert (er vaardig in wordt) je het vanzelf gemakkelijker gaat oppakken.

Het is misschien een hobby uit vervlogen tijden. Veel mensen kopen hun kleding in de winkel en hebben geen benul of zin in naaiwerk. Maar anderen vinden het leuk om iets nieuws te maken, iets creatiefs te doen; iets ‘scheppen’, zeg maar. Die behoefte (tijdsbesteding) kun je goed kwijt in naaiwerk of ander handwerk.

Verder heb ik niet zoveel meer te melden deze week. Het is tijd om af te ronden en uit te zien naar wat komen gaat.

Het was een drukke tijd met een verjaardag achter de rug. Het lijkt wel of ik daarmee zo in beslag ben genomen en met de randvoorwaarden ervan dat het gewone, rustige leven naar de achtergrond is geraakt. Ook de marketeers weten je te vinden op je verjaardag. En daarnaast leek het of de klanten extra kwamen toestromen.

Je moet doorgaan. Deze week heb ik veel met de kleur zwart gewerkt. Gelukkig was die nog ingeregen op de lockmachine; bij pech ben ik zo een half uur verder.

En niet alle kosten kun je doorberekenen naar de klant. Het moet wel leuk blijven. Daarnaast heb ik deze week weer lekker buiten gewerkt.

Ik vind het wel relaxed om op deze manier je geld te kunnen verdienen. Helaas is dat nog niet op alle fronten het geval, maar er wordt aan gewerkt.